پنجشنبه نهم فروردین ماه

برای رفیقی که خیلی زود پرکشید

مثل برق و بادگذشت و سالگرد دوباره دوست خوبمان ازراه رسید ، مدیری جدی و با پشتکاری فوق العاده که در چنین روزی و در سال 1393 چشم از دنیا فرو بست و از میان ما پرکشید.

رفیقی که بسیار مرارت کشید و خون دل خورد و دست آخر با مظلومیت تمام از میان ما کوچ کرد و در قطعه نام آوران آرام گرفت . ناصر احمدپور را می گوییم ، قلم بدست تلاشگر که انصافا در بالندگی نشریاتی که در آن فعال بود بخصوص خبر ورزشی نقش اساسی داشت . همکاری جدی و سختکوش که از صبح علی الطلوع تا پاسی از شب می نوشت و می دوید تا خبر ورزشی ، نود و هواداررا در صف نشریات پرتیراژ ورزشی برساند اما چه سود که حمله قلبی به او مجال ادامه فعالیت نداد. ناصر زمانی چشم از دنیا فروبست که هوادار داشت جان می گرفت و هوایی تازه در ریه های این روزنامه ورزشی دمیده شده بود ، احمد پور اصلا خستگی نمی شناخت و برایش تنها و تنها انتشار یک نشریه وزین بود تا حرف دل مردم و جامعه ورزش در آن نقش ببندد. حتی با زنده یاد عباس عبدالملکی هم رودربایستی نداشت و در کارش بسیار سختکوش می نمود ، هرچند که قلبی رئوفی داشت و رفیق باز بود اما در عرصه مدیریت با خودش هم جدی بود . بیاد دارم زمانی که در بیمارستان قلب ، خبر رفتنش را شنیدیم عباس بدجوری توخودش بود و افسوس می خورد که همکار دیرینه اش را از دست داده اما انگار نمی دانست که او نیز همسایه دیوار به دیوار ناصر خواهد شد . درباره خصوصیات ناصر بسیار نوشته و گفته شده است اما با ضرس قاطع می نویسم که او با وجود دوندگی های بی امان و تلاش بی حدو حصرش ، اصلا به حقش نرسید و بر خلاف آن چیزی که دیگران می پنداشتند از نظر بنیه مالی آنقدرها هم چپش پر نبود. ولی از اینها گذشته ، حیفم آمد از یکی از صفات بارز او یاد نکنم و آن احترام خاص به موسپیدان و پیش کسوتان بود که برایش از همه چیز مقدم تر بود . در این خصوص بسیار وسواس نشان می داد و بیاد دارم زمانی که در مراسم های شرکت می کرد و به هنگام برخورد با مفاخر فوتبال و پیش کسوتان همیشه از جا بر می خواست و دست بر سینه می گذاشت . ضمن اینکه در نشریاتی که مسئولیت داشت ، برای این قشر حساب جداگانه ای باز می کرد و همواره تصریح می کرد که برای آنها باید سنگ تمام گذاشت و افتخار آفرینان را به نسل جوان بیش از پیش معرفی کرد . ناصر رفت آن هم زودتر از آنکه فکرش را می کردیم و پس از صباحی ، عباس را هم همسایه نزدیک خود دید اما هیچگاه محبت و دوستیهای این دو رفیق شفیق از ذهنمان دور نخواهد ماند. روح ناصر در آرامش ابدی و خداوند عباس عزیز را نیز بیامرزد که سالها در کنار احمد پور برای اعتلای خبر ورزشی عرق جبین ریخت.