اینهم از شروع یک لیگ هیاهو، هیاهویی برای هیچ، نه اینکه مخالف برگزاری مسابقات باشیم بلکه رقابت های ورزشی را جریان خون سیال در رکای ورزش قهرمانی و حتی مسایل اجتماعی می دانیم اما وقتی شرایط محیطی و زمانی برای برگزاری مهمترین رقابتهای داخلی کشور مهیا نباشد، استقلال می بازد، دو بازیکن اخراجی روی دست تیم می ماند و سرمربی اش هم کارت قرمز می گیرد. سرپرست تیم از هواپیما بگیرید تا هتل و ورزشگاه ایراد می گیرد، پس چه چیز مسابقه فولاد - استقلال خوب بود که برای از سرگیری لیگ اصرار و انکار داشته ایم؟
... و اما استقلال، یک تیم بزرگ، ریشه دار است که از پشتوانه های مردمی بالا برخوردار بوده و شکست و پیروزیها و حتی بروز مسایل حاشیه ای این تیم موجب تاثرات عمیق می شود، بنا بر این باور، همواره روی نیمکت استقلال مربیانی نشسته اند که وزانت و ظرفیت بالایی داشته و به خودی خود موجب احترام همگان بوده اند. این را آیا فرهاد مجیدی می داند؟ اگر آگاه بوده و هست پس چرا عنان اختیار از دست می دهد و به حاشیه رانده می شود؟ آیا مجیدی نمی داند که رای داوران - غلط یا درست - با اعتراض و جنجال بازیکنان و مربیان تغییر نمی کند؟ مربیان بزرگ تیمهای بزرگ باید بتوانند احساسات و خشم خودشان را کنترل کنند وگرنه دود آن به چشم باشگاه بزرگی چون استقلال می رود البته اعتراض راه خودش را دارد و بحث داوری هم یک مبحث فنی است که باید کمیته داوران به آن وارد شود ولی اگر می خواهیم لیگی بدون جنجال داشته باشیم سوای توجیه مربیان و داوران باید از سیستم وی ای آر یا به قولی ویدیو چلنج بهره و کمک بگیریم، لیگ فقط یک مسابقه صرف نیست و این را باید سازمان لیگ فدراسیون فوتبال در نظر بگیرد. از قدیم گفته اند صلح اول به از جنگ آخر است. فوتبال ما باید با لحاظ کردن شرایط بومی محلی و کم و کاستی هایی که به هر حال وجود دارد، به راه خود برود و مربیان و داوران و بازیکنان ما هم باید این واقعیت های تلخ یا شیرین را بپذیرند.