بار دیگر افرادی که کاملا برای ورزش شناخته شده اند دست به کار شده اند تا بعد از عزیزی خادم، یک خادم راستین ورزش را که معنی تازه ای به فرهنگ ورزشی بخشیده است مورد تهاجم قرار دهند.

برخوردهای تخریبی در ورزش ایران کم سابقه نبوده است اما این روزها برخی ها آستین ها را بالا زده اند تا به هر قیمتی که شده شخصیت ها را مورد هجمه قرار دهند تا ثابت کنند که برای آن ها حفظ حرمت های خادمین ورزش ارزشی ندارد چون دنبال اهداف و امیال باندی و گروهی خود هستند. از جمله این موارد مربوط به بازنشستگی دکتر صالحی امیری است که هرازگاهی توسط فردی که وابسته به بنگاه خبری معتبر است دامن زده می شود تا با راه اندازی دعوای ساختگی به منفعتی که موردنظرش است دست پیدا کنند.

از قدیم گفته اند: هر چه که بگندد نمکش می زند، وای به روزی که بگندد نمک!

انتظار این است که آقایان اگر از حق و واقعیت دفاع نمی کنند لااقل شان بنگاه مربوطه راحفظ کنند اما متاسفانه اخلاق را رعایت نمی کنند تا در سایه مناقشاتی که همواره مانند خوره به جان ورزش افتاده است سهمی برای خود دست و پا کنند.

البته دکتر امیری صالحی پانزدهم تیر ماه بازنشسته می شوند اما بر اساس مقررات تا 35 سال در سن 67 سالگی می توانند در مسند مسئولیت قرار داشته باشند و این درحالی است که ایشان تازه به سن 61 سالگی رسیده است.

طبق اساسنامه کمیته ملی المپیک و تائید شورای نگهبان رئیس ملی کمیته المپیک می تواند به خدمت خود در این کمیته ادامه دهد و IOC نیز بر موار فوق مهر تائید می زند. حالا این وسط آقای مربوطه که دیگر نوشتار و گفتارش نخ نما شده است دنبال اثبات چه داعیه ای است. آن که نمی داند به قول معروف خواجه شیرازی است.

آیا واقعا سیاست مدیران رسانه معتبر مورد اشاره چنین است یا اینکه یک فرد زیرمجموعه اسب خودش را می تازد؟!

نویسنده: حسین علی اسماعیلی