بیست و دومین دوره رقابت های والیبال باشگاه های جام آسیا از روز ۲۴ ماه جاری در تالار دوازده هزار نفری آزادی آغاز می شود.
احتیاط شرط عقل است. شاید استقبال مردمی که عاشق والیبال هستند بار دیگر تالار ورزشگاه آزادی را به تسخیر در آوردن در کشور های مختلف اروپایی که سر گرم برگزاری مراحل پایانی لیگ هستند از ترکیه تا لهستان مملو از تماشاچی بازی می کنند
مسابقات در شرایطی بر مزار خواهد شد که نمی دانیم هر هشت تیم اعلام شده به تهران خواهد آمد یانه!
غایب بزرگ چین است و کره ای ها که سال هاست در بخش آقایان جا خالی داده اند.
در این میان گمانه زنی های مبنی بر آمدن یا نیامدن سوپراستار های والیبال به ایران به وجود آمده است.
گوردون پرست که شاهکار بازیگری اش را در لیگ ملت های دوره قبل در مصاف با تیم ملی ایران به یاد داریم یا انگابت فرانسوی و نیمر هلندی، چه کسانی هستند که دوست نداشته باشند نمایش در اوج والیبال دنیا را ببینند و لذت ببرند ولی میزان تاثیر پذیری و ارزش حضور آن ها برای والیبال ایران چیست؟
جاوید نجفی بازیکن سابق تیم ملی و مربیان بین المللی که سال ها در آلمان و لوکزامبورگ مربیگری کرده است می گوید: اول باید دید این بازیکنان واقعا به ایران می آیند؟
در ثانی پیکان یا شهداب از استخدام این بازیکنان دنبال چه اهدافی هستند. من به شخصه اعتقاد دارم که برای باشگاه های آسیا نیازی به بازیکنان یکبار مصرف نداریم، چون قهرمانی در آسیا برای والیبال کشور ما دور از دسترس نیست.
اشتباه نکنیم و لیگ خودمان را با لیگ ایتالیا یا دیگر کشور ها مقایسه نکنیم.
به هر روی میز بانی باشگاه های آسیا برای والیبال مقرون به صرفه است و شور و هیجان را به این ورزش باز می گرداند و امیدوارم که شاهد حضور تیم های ایرانی در جام باشگاه های جهان باشیم.
نویسنده: جمشید حمیدی