شنبه یکم اردیبهشت ماه
قوانین ‌من‌ در آوردی ستاد کرونا و  سازمان لیگ؛

ظرفیت سی درصدی از کجا آمد؟

مدیریت فوتبال از جمله اجرای لیگ داخلی ما منطق و حساب و کتاب درستی ندارد. مجوز حضور 30 درصدی  تماشاگران در ورزشگاه ها و استقرار فشرده آنها در سکوها و خالی ماندن‌ بقیه سکوها گویای بی نظمی در اجراست!

بعد از مدت ها انتظار و کاهش بیماری کرونا مجوز حضور تماشاگران در ورزشگاه ها صادر شد.

یقینا ستاد ملی کرونا برای رعایت ‌مسائل بهداشتی و ایجاد فاصله لازم در میان تماشاگران‌ رای به اشغال 30 درصدی گنجایش ورزشگاه ها داده است.

اما آنچه که در محل‌ برگزاری بازی ها مشاهده می کنیم ، دقیقا مغایر با پروتکل‌هاست.

در بازی استقلال با شهرخودرو به وضوح دیدیم که دو طرف سکوها در آزادی خالی بود، اما تجمع اصلی هواداران در روبه روی جایگاه و طبقه دوم بود. نمونه این استقرار غلط را در فولاد شهر و یادگار امام (ره) تبریز هم‌ دیدیم.

از طرفی بارها مشاهده شده که در ابتدا یا حین مسابقات درب ورزشگاه ها به روی هواداران ‌باز و بیش از ظرفیت اسمی، سکوها اشغال شده است.

در مقاطعی هم هوادارانی که بلیت الکترونیکی تهیه کرده اند با بسته شدن درب ورزشگاه ها مواجه و حقوق آنها به وضوح تضییع شده است!

با این ‌تفاسیر وقتی پروتکل های بهداشتی رعایت ‌نمی شود و‌مجریان مسابقات توانایی فروش بلیت براساس شماره صندلی ها و ایجاد فاصله بین تماشاگران را ندارند، چه اصراری به اشغال 30 درصدی گنجایش ورزشگاه ها دارند؟

اینگونه کار هیاتی انجام دادن و بی نظمی در مقابل درب ورزشگاه ها و سکوها بی احترامی به هواداران‌ به شمار می آید.

تاسف آور است وقتی هوادارانی را می بینیم که وقت گذاشته  و بلیت الکترونیکی تهیه و‌هزینه کرده اند، اما با درب بسته ورزشگاه ها روبه رو شده اند.

در همین حال نفرات بیشماری را مشاهده می کنیم که بدون بلیت وارد ورزشگاه ها شده اند!

این‌ بی نظمی و بی سامانی را باید مدیریت‌ کرد و در دیدارهای باقیمانده مجوز حضور کامل تماشاگران را صادر کرد.

قطعا ستاد کرونا‌ اغلب توجه خود را معطوف به مسابقات ورزشی در سالن ها و ‌اماکن سرپوشیده کرده است تا اصول بهداشتی به بهترین شکل رعایت شود.

در برهه فعلی که آلودگی ویروس و تعداد بیماران کاهش یافته و مسابقات فوتبال در‌ فضای باز برگزار می شود، لازم است سازمان لیگ با هماهنگی ستاد کرونا‌مجوز حضور‌ بیشتر و آزادانه تماشاگران را در چهار هفته باقیمانده صادر کند.

نویسنده: احمد میرزاییان