جمعه سی و یکم فروردین ماه
والیبال باشگاه های آسیا

پیکان از خطر جست، شهداب باخت!

اتفاقات عجیبی در مرحله نیمه نهایی والیبال باشگاه های آسیا رخ داد.پیکان با دشواری از سد تیم بی ستاره تاراز قزافستان گذشت.

 قزاق ها آنقدر توپ گرفتند که سعید معروف برای رهایی از گرداب آنها با انگاپت دست به شعبده بازی زد وگرنه شکست خودروسازان هم مقابل یک تیم گمنام محتمل بود. در این بازی البته سیدموسوی هم کارستان بود. او ثابت کرد که دود از کنده برمی خیزد و مربیان تیم ملی نباید از کنار ویژگی های منحصر به فرد این سرعتی زن قهار بی تفاوت عبور کند.

اما شگفتی بزرگ را سانتوری ژاپن رقم زد و شهداب یزد را با داشتن سه ستاره بین المللی شکست داد. این تیم با موزرسکی حملاتش را آغاز کرد و در ادامه با کار تاکتیکی و بازیکنان ریزنقش اما جنگنده به پیروزی رسید.

شهداب نه از سیمون کوبایی با برنامه بازی گرفت و نه از دونوان و کاپیتان تیم ملی کانادا بهره گرفت. بیشترین ضعف شهداب در بازی سازی بود و برای دفاع از داخل میدان هیچ برنامه ای نداشت.

ماحصل هزینه چند میلیارد تومانی این تیم در جذب ستاره های بین المللی از دست دادن فینال بود.

شهداب امروز برای مقام سومی بازی می کند و پیکان ساعت 18:30 دقیقه مقابل سانتوری ژاپن برای کسب قهرمانی بازی خواهد کرد.

معروف و تصحیح یک ادعا

سعید معروف دیروز اعلام کرد آنچه که از قول وی عنوان شده بود که دیگر در ایران بازی نخواهد کرد باید تصحیح شود.

او گفت: من سال آینده در ترکیه قرارداد دارم اما برای ادامه بازی در ایران باید منتظر زمان بوده و شرایط را سنجید.

خوشحال هستیم که سعید معروف بسیار پخته و بدون واسطه حرف می زند. مگر می شود با سرمایه این مملکت رشد کرد اما حرف از بی وفایی زد.

سعید معروف و سید موسوی ثابت کردند که هنوز می توانند به والیبال ملی ایران کمک کنند.

نکته جالب در این روزهای جام قهرمانی آسیا هوشیاری پیمان اکبری سرمربی باتجربه پیکان تهران است که از پاسخ دادن به هر گونه سوالات انحرافی و جنجال برانگیز خودداری ورزیده است. همانگونه که انگاپت و نیمر عبدالعزیز اجازه ندادند که خبرنگاران ایرانی وارد مسائل شخصی و خانوادگی آنان شوند. والیبال نویسان ما البته همه با انگیزه و با شور خاصی این ورزش را تعقیب می کنند اما باید بدانند که والیبال نوشتن دامن زدن به حواشی نیست می تواند چاشنی کار باشد اما اصل کار نگاه مترقیانه و فنی به ورزشی است که سمبل همگرایی و وحدت است.

نویسنده: جمشید حمیدی