مصاحبه رئیس سابق امور فرهنگی فدراسیون وزنه برداری نشان داد که عمق نارسایی ها و کج روی ها در این ورزش پرافتخار عمیق تر از تصوراتی است که به طور عامه از این ورزش داریم. رشته ای که نام های بزرگی بر تارک آن می درخشیدند؛ از زنده یاد محمود نامجو گرفته تا محمد نصیری و ده ها عنوانی که توسط فولادمردان بی ادعای ما در بازی های المپیک کسب شده است.

حجت الاسلام مالمیر در بخشی از صحبت های خودش به نکته ای اشاره کرد که مورد اعتراض و انتقاد البرز ورزشی و یکی، دو نشریه مستقل بوده است. اینکه علی مرادی حتی با قهرمانانی مثل کوروش باقری، حسین توکلی،  سجاد انوشیروانی و  بهداد سلیمی که از مفاخر وزنه برداری ایران هستند  دچار اختلاف شد و حتی بعداً با کیانوش رستمی، سهراب مرادی و در این اواخر علی داودی به اختلاف خورد. این در حالی بود که اصرار داشتم که از وجود این قهرمان ها استفاده شود و حتی در ابتدای سال ۹۹  اصرار کردم، نفراتی مثل کوروش باقری، سجاد انوشیروانی و بهداد سلیمی عضو کمیته فنی فدراسیون شوند که آقای مرادی موافق نبود و گفت در شورای مشورتی فدراسیون حضور داشته باشند که در نهایت هم انجام نشد. برخی ها نسبت به اقدامات فدراسیون یا مسائل فنی نقدهایی داشتند. یک تقاضای ما این بود که جواب منتقدان به صورت فنی داده شود و مجاب شوند و اگر اشکالات وارد است مورد استفاده قرار بگیرند که به این مسئله هم توجه نشد. این مسائل به همراه تصمیمات تبعیض‌آمیزی که گرفته می شد باعث شد که من کم کم نقدهایی را داشته باشم. اعتقاد من بر این بود که تصمیمات باید مشورتی گرفته شوند و اینکه یک فرد تصمیم بگیرد و بقیه آن را جرا کنند، تصمیم درستی نیست.

تازه از خوابگاه نامساعد که بگذریم، قهرمانان وزنه برداری اردونشین ناچار بودند ظرفی که در آن غذا می خوردند در دستشویی ها شستشو دهند.

آفتاب آمد دلیل آفتاب. آیا وزارت ورزش باز هم مسامحه با رئیس وزنه برداری را در دستور کار قرار می دهد یا اینکه فکری اساسی برای یکی از پرمدال ترین رشته های ورزشی خواهد کرد؟

البته بر اساس شنیده های ما در برخی از فدراسیون های ورزشی این نارسایی ها تا حد آزاردهنده ای داد ورزشکاران را در آورده است. آن وقت ما از افرادی که از سرناچاری، ناچار به ترک ورزش یا حتی کشور می کنند، انگ بی ریشه بودن می زنیم. کمی هم کلاه خود را قاضی کنید.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی