علي پروين اگرچه به دليل موج سواري سياسي از محبوبيت گذشته برخوردار نيست (!) اما از روزي كه در كسوت مربيگری قرار گرفت و تا قبل از بازی به يادماندنی با فجر سپاسی كه با پرتاپ سنگ از سوی طرفداران پرسپوليس بدرقه شد، يك باور فنی خوب داشت...
او می گفت: اول نبايد گل خورد، بعد گل زد. به همين خاطر و با سبک فوتبال علی اصغری، هميشه بهترين مردان دفاعی را در اختيار داشت. از محمد پنجعلی گرفته تا مجتبی محرمی، فنونی زاده، نادر محمدخانی، قنبرپور، عبادزاده، پيروانی، انصاريان، ميناوند و ...
اين مقدمه را به اين خاطر تحرير كردم كه بگويم فرهاد مجيدی اگر امسال بدون باخت به كارش پايان داد و يک كارنامه خوب و شايد تكرار نشدنی از خود به يادگار گذاشت. بهترين دليل آن دفاع مستحكم استقلال چه به لحاظ فردی و چه تيمی در طول مسابقات بود.
اما اينكه عامل اين اتفاق چه كسي بود؟ فارغ از انديشه های فرهاد، از حضور دستيار ايتاليايي او نبايد به سادگي گذشت.
زيرا مرد ايتاليایی از سرزمينی در كنار فرهاد قرار گرفته بود كه به ساختار فوتبال دفاعی شهره است .
فرهاد كه حالا تو زمين مثل پروين فكر می كند و براي بردن اول به نباخت می انديشد و براي اين مهم در انتخاب دستيار ايتاليايی بهترين تصميم را گرفت، بايد بداند بيرون زمين بايد مثل حجازي باشد.
حتي شائبه استفاده ابزاری از محبوبيت در خارج از زمين يعنی تبديل شدن به شير بی يال و كوپال...
فرهاد مجيدی به قول خودش فرزند حجازی فقيد است! ندای جدايی سردادن بعد از قهرمانی معنای متفاوتی دارد...
نویسنده: مجید سعیدی