این روز ها خیلی از اهالی ورزش می گویند که چرا دیگر اکبر فلاح در سطح تیم های ملی بکار گرفته نمی شود. آیا امثال فلاح ها حاضر به همکاری با فدراسیون نشینان نمی شوند یا اینکه هیچکس پیشقدم نشده تا از آنها دعوت به عمل آورد؟

به هر حال اکبر فلاح قهرمان و مربی شناخته شده ای است که به گفته بزرگان کشتی از برخی سرمربیان فعلی تیم های ملی سر آمد تر است. حال چرا فلاح با این سوابق درخشانش در جمع مربیان تیم های ملی نیست، سوالی است که بی جواب مانده. انگار سوابق پهلوان اکبر فلاح قهرمان و نایب قهرمان سابق جهان و یکی از کشتی گیران محبوب با خصایص پهلوانی، کشتی گیری که حقش از دنیای کشتی بیش از یک مدال طلا و نقره جهان بود به دست فراموشی سپرده شده است. اکبر فلاح در المپیک 1988 زمانی که 22 ساله بود ،در المپیک سئول شرکت کرد، او ابتدا حریف مالتی را برد سپس برابر كشتی گیر کره‌ ای که طلای بازیهای آسیایی را گرفته بود برنده شد. در دور بعد استراحت کرد و بعد هم سه حریف از آلمان غربی، آلمان شرقی و کانادا را برد و به دنبال باخت برابر حریفان شوروی و بلغارستان چهارم شد، اکبر فلاح بعد از عسکری محمدیان دومین ورزشکار موفق ما در المپیک سئول بود. خاطره تلخ سر وزن نرسیدن او در شب فینال مسابقات جهانی 1989 مارتینی سوئیس هیچگاه از ذهن او و هواداران و دوستداران کشتی از یاد نمی رود. مدالی که مفت از چنگ اکبر فلاح پرید! او علی رغم شکست دادن حریفان آلمان شرقی و کانادا در شب فینال سر وزن نرسید و به همین راحتی حذف شد و رقیبان شکست خورده او یعنی کارستن پولکی از آلمان شرقی و گری یوهای از کشور کانادا به ترتیب به مدال برنز و نقره دست یافتند. برای دوستداران کشتی جالب است که بدانند در آن زمان هر شب وزن کشی می کردند! یعنی اگر کشتی ها چهار شب هم طول می کشید، کشتی گیر چهار بار باید روی باسکول می رفت!