بارها نوشته ایم که مدیریت در ورزش، در واقع مدیریت بر انسان هایی است که روحیات قوی تر و حساس تری دارند. در این حیطه هر کسی دوام نمی آورد؛ چرا که قهرمانان ورزش همواره حق جو و پرسشگر بوده اند.

روزی که آقایانی اقدام به چاه کندن علیه عزیزی خادم کرده بودند، هشدار دادیم که با دست خود راه پیشرفت فوتبال را سد نکنیم، اما افرادی که اکنون وکلای تسخیری فوتبال شده اند، مانند چاقویی بودند که دسته خود را بریدند و فوتبال رو به ارتقای ایران را به بن بست رساندند.

صرف نظر از ده ها نقد و نظری که در همین ایام کوتاه درباره عملکرد تیم های مختلف فدراسیون فوتبال وجود دارد، باخبر شدیم که سفر آقایان به قطر هزینه سنگین و هنگفتی را به خزانه فدراسیون فوتبال تحمیل کرده است و افرادی که مافیا گونه بر این ورزش چنبره زدند، به یاد نداشتند که مدیریت به پوزیشن ظاهری نیست، بخش عمده ای از آن ذاتی است که در کنار تحصیلات ارتقا می یابد و عزیزی خادم نمونه بارز این مدیریت بود که سفر تیم ملی به کره جنوبی را با کمترین هزینه انجام داد ولی با رفتن ایشان، ریخت و پاش ها شروع شد تا جایی که برای سفر به کشور نزدیک ایران یعنی قطر میلیاردها هزینه شده است.

سوال ما این است آقای ماجدی! شما که داغ تر از همه، مدعی ترین بودید، چه عملکرد مطلوبی برای فوتبال ما به ارمغان آوردید،عزیز خادم تیم ملی فوتبال ایران را که در بند کشورهای کوچک عربی متوقف شده بود، با بهترین شرایط و آبرومندی تمام و کمال به جام جهانی برد، شما چقدر در کاهش هزینه ها اثرگذار بودید  و شما چند مسابقه تدارکاتی مهم را با نتیجه مطلوب برای تیم ملی تدارک دیده اید؟ اعتقاد داریم گذشت زمان حقایق را به اثبات خواهند رساند و عجیب اینکه زمان چندانی نگذشته این واقعیت ها در افکار عمومی نقش بسته است.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی