فدراسیون زمان عزیزی خادم بهترین فدراسیون تاریخ فوتبال ایران بود. در زمان ریاست ایشان فوتبال ملی ما بدون دغدغه آن هم در شرایطی که پیش تر می دیدیم به جام جهانی صعود کرد.

فوتبال بانوان از سایه بی توجهی خارج شد و شخصیت پیدا کرد. عوامل فنی و داوری ما فرصت خودنمایی در عرصه های قاره ای پیدا کرده بودند. تعجب می کنم که چگونه این مدیر کارآمد را برکنار کردند؟! این بخشی از صحبت های مردی است که همواره نیمه خالی لیوان را می بیند و از منتقدترین مربیان و کارشناسان فوتبال ایران است که به قول معروف آبش با کمتر آدم ها به یک جوی می رود.

محمد مایلی کهن در شرایطی از عزیزی خادم دفاع می کند که افراد چسبیده به فوتبال از سر فرصت طلبی یا توهم گرایی برای مدیر بانفوذی چون خادم تله گذاشته بودند که بازتاب منفی آن را هر روز در شئون مختلف فوتبال کشور می بینیم که عجیب ترین آنها کنار گذاشتن مریم ایراندوست از سرمربیگری تیم ملی بانوان است. در این باره افراد مرتبط با فدراسیون ضد و نقیض سخن گفته اند که یکی از عجیب ترین آنها این بود که ایراندوست به دستور مقامات بالادستی برکنار شد. مگر فوتبال تشکیلات مستقلی ندارد؟ مگر وزیر ورزش نداریم؟ چگونه افرادی برای حفظ صندلی لرزان و لغزان مدیریت موقت حاضر هستند زیر بار حرف دستوری بروند تا بمانند فارغ از این قضیه که چه اعتبارهایی که زایل می شود. میز ریاست آنقدر ارزش ندارد که مدیرانش مانند برگ درمسیر باد قرار گیرند. فوتبال ما مدیری می خواهد که ملی اندیش باشد و برای تحقق آرمان های ملی زیر بار هیچ امر و دستوری نرود.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی