در زمان مربیگری استراماچونی یک جوان نو رسیده در تیم استقلال چنان درخشید که تیم را متحول کرد.

روی سخن ما با شماره ۱۰ تیم استقلال، یعنی مهدی قایدی است. ماچونی آن روز هنر فردی و استعداد وسرعت وحمل توپ قایدی را در کار گروهی تیم به درستی پیوند زد تاقایدی به همراه دیاباته در خط حمله استقلال نقش بمب افکن را به خود بگیرد. اما اکنون شماره ۱۰ استقلال،شماره ۱۰ دیروز نیست. ماچونی که رفت،قایدی هم کم فروغ شد، او اکنون به یک بازیکن تعویضی هم تبدیل شده است. متاسفانه مجیدی نتوانسته است به قابلیت های قایدی پی ببرد. او نه تنها در مورد قایدی بلکه درخصوص شاکله تیمش هنوز به واقعیت ها موجود پی نبرده است، از اینرو هم قایدی و هم استقلال دوران افول را طی می کنند. حرف از قایدی بود.او دیگر مورد توجه تیم های انسوی مرزها نیست، چون قایدی مسیری را طی می کند که به شرایط دوران قبل از ماچونی مربوط می شود. مجیدی هنوز به معایب تیمش پی نبرده است و متوجه نیست که دلایل افت قایدی از همان دلایل افت تیم استقلال سرچشمه می گیرد.به عبارت دیگر،مجیدی در راه هماهنگی تیم و در امر تاکتیک پذیری تیمش هنوز به یک نقطه واحد و مشترک دست نیافته است.حتی در بحث قدرت بدنی بازیکنان هم این درد و این مشکل وجود دارد،طبیعی است که قایدی ها خیلی زود در استقلال وفوتبال ایران گم ومحو وخاموش خواهند شد. نویسنده: اکبر عزیزی