حاج محمد‌مایلی کهن نامی آشنا و ماندگار در ورزش و فوتبال ایران است.مدیری لایق، اخلاق گرا و منضبط که مانند دکتر محمد دادکان باید نام و یادش در دفتر خاطرات ورزش ایران ثبت وضبط شود.
هفته گذشته از دیدن اظهارات دکتر دادکان شوکه شدم. همکاران رسانه صاحب این قلم را در زمره مدافعان و حامیان سرسخت ایشان می دانند،همچنان که از آشنایی و همکاری بنده با حاج مایلی در دوره ای که مربی تیم‌ملی بودند، آگاهی دارند.
سالها با این دو رفاقت و آشنایی صمیمانه داشته و معتقدم تلاش صادقانه دادکان و مایلی کهن در جهت پیشبرد فوتبال این مرز و بوم بر هیچکس پوشیده نیست.
در فضای غبار آلود کنونی و بی صاحبی فوتبال هر گاه بحث مدیریتی مطرح می شود،همه صاحب نظران انگشت نشانه را به سمت دادکان نشانه می روند و حضور او را تنها راه نجات می دانند.
در مباحث مربیگری هم ،چنین تفکری در باره حاج محمد مایلی کهن وجود دارد.
مردم علاقه مند فوتبال با او یک دنیا خاطره دارند.
پیروزی ۶ بر ۲ ایران برابر کره جنوبی و برد خاطره آمیز ۳ بر صفر در مصاف با عربستان مگر فراموش شدنی است؟
این دو مدیر توانا که برای فوتبالی ها بسیار قابل احترام هستند،سالها دور از صحنه بوده و از تجارب و تخصص شان استفاده مطلوب نشده است.
این‌موضوع شاید اساسی ترین ایرادی است که به ورزش و فوتبال ما وارد می باشد که از تجارب بزرگانمان به درستی بهره نمی بریم.
از طرفی حداقل انتظار از موسپید کرده ها و استخوان کرده های ورزش این است که بزرگی کنندو در مصاحبه ها و اظهارات خود،نظرات راهبردی و کارشناسی ارائه کنند.
راه برون رفت از شرایط فعلی در فوتبال را بازگو کرده و بن بست کنونی را بگشایند!
اعتقاد دارم، مصاحبه اخیر مفصل دکتر دادکان نکات مهم و اساسی داشت که می توانست در مدیریت فوتبال مورد توجه قرار گیرد،اما تیتر اصلی مصاحبه به مانند بازی دومینو عمل کرد و اصل مطلب را تحت تاثیر قرار داد و مانند آوار اساس نظرات‌دکتر دادکان را تخریب کرد.
در سالهای متمادی آشنایی با دادکان،شاید تعبیر ایشان که ( مایلی کهن را نمی شناسم) را باید در زمره تلخ ترین و گزنده ترین اظهارات او قرار دهم.
این حرف ها را باید گل به خودی دانست،که رنگ و بوی تسویه حساب های شخصی دارد.
بیان اینگونه اظهارات، مستمسکی است،برای آنها که تندخویی دادکان را دلیلی محکم‌برای کنار گذاشتن او می دانند.
در این گیر و دار مصاحبه نادر فریاد شیران را باید واقع بینانه و مبتنی بر درایت قلمداد کرد.
فریاد شیران که سابقه همکاری با مایلی کهن و دادکان‌دارد،در گفتگویی سعی در آرام‌کردن فضا داشته و به بیان خدمات این دو در عرصه فوتبال پرداخته است.
امیدوارم حاجی مایلی از حق مسلم خود صرف نظر کرده و سکوت اختیار کند، تا مبادا دیگران از آن سواستفاده نکنند!
همانطور که پیش تر گفتم: این نوع اظهارات هیچ سودی عاید فوتبال نمی کند و تکرار آن به جایگاه ارزشمند بزرگان و پیشکسوتان خدشه وارد می کند و گزک به دست مخالفان می دهد و لاغیر.
نویسنده:
نویسنده: احمد میرزاییان