ورزش دانشگاه ها در تمام دنیا اهمیت و اعتبار خاصی دارد. در سال های نه چندان دور وقتی که مسابقات دانشگاهی برگزار می شد، سالن های موجود جای سوزن انداختن نبود و بهانه ای بود که دانشجویان به شادمانی بپردازند و شاهد رقابت همگنان باشند.
در دهه های اخیر البته که طرح و برنامه های زیادی در زمینه فعال سازی ورزش دانشگاهی اجرا شد؛ از مسابقات کوی دانشگاه گرفته تا مسابقات خوابگاه ها اما هیچ کدام نتوانست آن شور و تحرک لازمه را در بین قشر تحصیلکرده کشور ما ایجاد کند.
دیروز که درباره برپایی المپیاد دانشجویی بعد از دو سال رکود به دلیل کرونا صحبت شد تاکید می کنیم که مسابقات دانشجویی باید کیفیت و بازخورد لازمه را داشته باشد. در سال های اخیر تربیت بدنی وزارت علوم بیشتر هنگام مسابقات خارجی ورزشی سر و صدایی مختصر راه انداخته و بعد خیلی زود آب ها از آسیاب افتاده است. اکنون که بحث المپیادهای داخلی است امیدواریم که تربیت بدنی وزارت علوم از حالت رفع مسئولیتی در انعکاس رویدادها و معروفی قهرمانان دانشجو خارج شود و با برقراری ارتباط لازمه با رسانه ها و به ویژه نویسندگان و خبرنگاران تخصصی جبران مافات کند. نگاهی به بازی های دانشجویان کشورهای مختلف به خوبی نشان می دهد که چقدر با آنها فاصله داریم. آن وقت می خواهیم بدون تبلیغات و بدون بازخورد لازمه پای دانشجویان خارجی را هم به کشورمان باز کنیم. تغییرات در تفکرات حاکم بر برگزاری مسابقات دانشجویی الزاماتی است که نگاه جدیدی را طلب می کند.
نویسنده: حسین علی اسماعیلی