پنجشنبه نهم فروردین ماه

تیم ملی والیبال از نگاهی دیگر

تیم ملی والیبال ایران هفته دوم لیگ ملت های جهان را با دو پیروزی و دو شکست پشت سر گذاشت. غلبه بر کانادا در روز آخر مسابقات در حقیقت تکمیل نمایش خوبی بود که بازیکنان ما به تدریج از خود بروز دادند.

حالا با این کارنامه راهی لهستان شده اند تا از روز سه شنبه آینده پیکارهای دشوارتری را مقابل لهستان، ایتالیا و اسلوونی برگزار کنند. اما آنچه که در روزهای گذشته به عنوان نکات مثبت از ملی پوشانمان دیدیم، بازی گردانی خوب و در خور تحسین محمد وادی بود. او نشان داد که خیلی هم جای جواد کریمی نیست. باید با پیوستن فاضل پژومان به گروه اعزامی منتظر ظهور پدیده جدید در این پست بود.

یکی از نکات بارز روزهای اخیر تیم ملی انگیزش درونی میلاد عبادی پور بود. او که روزهای آغازین لیگ ملت ها نمایش خوبی نداشت، در مسابقات اخیر یک لیدر تکنیکی و ارزشمند بود.

بدون تردید در جمع اعزامیان ایرانی امین اسماعیل نژاد، فرزند قدرتمند ملکان آذربایجان غربی ثابت کرد که گاهی یک تنه، یک تیم است. با حضور درخشان او نمایشی که بردیا سعادت در حضورهای گاه و بیگاهی خود داشته است، قلب همه ما از بابت قطر پاسور قوت می گیرد. در پست سرعتی مهدی جلوه روند رو به رشد خوبی دارد، اما رقابت بین امیر سرلک و امیرحسین توخته برای فیکس شدن ادامه دارد. توخته با آن قدرت پرش عالی باید بیشتر از تفکر قوه تفکر خود بهره بگیرد و بداند که بازیخوانی یکی از وظایف مهم مدافعان وسط است. در پست قدرتی شاهد درخشش عالی امیرحسین اسفندیار هستیم. بازیکنی با دو متر و نه سانتی متر قد، اوج هنر و بازیگری خود را به نمایش گذاشته است. او دیگر به توپ فقط ضربه نمی زند، از مچ دست و قوای ذهنی خود نیز بهره می برد و سرانجام محمدرضا حضرت پور که لیبرویی باتجربه و با تکنیک است. او و محمدرضا موذن باید بیشتر بکوشند تا در مهار سرویس های بالای صدکیلومتر رقبا موفق عمل کنند.

تیم ملی البته ضعف هایی هم دارد که در سایه دو پیروزی خوب مقابل آمریکا و کانادا نادیده گرفته می شود. اما از یاد نمی بریم که رسالت روزنامه نگاری بیان خوب و بد با هم است.








نویسنده: جمشید حمیدی