فدراسیون جهانی والیبال با روسای فدراسیون های ملی کشورها تعامل خوبی دارد و دور دوم مذاکره داورزنی با فابیو آزودو برای میزبانی مشترک یا مستقل نوجوانان و جوانان نیز در این راستا برگزار شد.

با گرفتن میزبانی موافق هستیم و از لحاظ تشویقی و تبلیغی آثار ارزشمند آن را در زمان یزدانی خرم و بعد میزبانی لیگ جهانی در دوره ریاست کنونی به عینه دیده ایم ضمن اینکه چه به لحاظ اقتصادی و فرهنگی و چه از جهت سیاسی حضور تیمهای خارجی در کشورمان توجیهات بی بدیلی دارد، اما پرسش این است که آیا فدراسیون والیبال ما هم با هیات های زیر مجموعه خود در سراسر کشور چنین تعاملاتی را مدنظر قرار داده است؟ می پذیریم که برخی از روسای هیاتها حتی بازیکنان تیم ملی ما را نمی شناسند و حوصله فکر کردن به والیبال را ندارند، اما عده ای هم هستند که والیبال به اصطلاح خوراک آنها شده و توقع دارند در چرخه والیبال چرخ پنجم درشکه نباشند! علی ایحال گفت و گوی محمدرضا داورزنی با رادیو ایران چند نکته مهم را روشن ساخت، اول اینکه مربیگری تیم ملی تلفیقی (ایرانی - خارجی) خواهد بود و باید منتظر حضور یک مشاور فنی قوی در کشور باشیم، فردی که ممکن است سرمربیگری نوجوانان ما را بر عهده بگیرد. در این باره بحث هایی شد و نظراتی متفاوت به گوش رسید اما انگاری هیات رئیسه فدراسیون باید قند را به آب بزند(!) و بودن یا نبودن مربی خارجی را به تصویب برساند. آدمهای چند روزه میهمان! از نکات دیگری که رئیس فدراسیون والیبال به آن اشاره کرد، وضعیت رئیس رویدادهاست، وی گفت: اگر لیگ شروع شود شهرام عظیمی نمی تواند هم در باشگاه استقلال باشد و هم سازمان لیگ، خب؛ حرف همه همین است، ما باید برای افرادی سرمایه گذاری کنیم که میهمان چندماهه والیبال ما نباشند، ما در این ورزش جوانان و تحصیلکردگانی داریم که از جنس والیبال هستند و کافی است به آنها اعتماد کنیم. جوانانی که ورزش کرده اند و چم و خم این ورزش زیبا را می شناسند. اصرار ما در این باره نه به کرسی نشاندن حرفهایمان است و نه اینکه بخواهیم شخص خاصی را حمایت کنیم. می خواهیم کار به دست اهلش سپرده شود و خوشبختانه در خانواده والیبال آنقدر نیروی زبده و صاحب مقبولیت داریم که یکی دو نفر نیستند. گفت و گو از: جمشید حمیدی