سرمایه سوزی در ورزش کشور ما همچنان ادامه دارد و دریغا که از گذشت ایام درس نمی گیریم و به این مساله نمی اندیشیم که بالاخره یک روز باید به خویشتن خویش باز گردیم و کار را به دست کاردان بسپاریم اما می ترسیم آن روز‌ مصداق شعر استاد شهریار شویم‌ (روزی به سراغ من آیی که‌نیستم).

مثل روز روشن است که ورزش ما از سو مدیریت و نبود اشخاص کاردان رنج ‌می برد ولی نمی دانیم چرا برای حل این مشکل که دیگر معضلی بزرگ شده اقدامی اساسی صورت نمی گیرد و گویی که دچار قحط الرجال شده ایم بدون اینکه به این بیندیشیم دکتر محمد دادگان در حضور کوتاه مدت خود چه تشکیلات کم مانندی برای فدراسیون فوتبال ایجاد کرده که مایه آبروی ورزش ما شده است و یا چگونه با سر انگشت تدبیر ترین مردخالص و شجاع اوضاع دو باشگاه مردمی پرسپولیس و استقلال به سامان بوده است یا حاج محمدرضا طالقانی که فرمی بی نظیر در اداره و ساماندهی ورزش اول کشور یعنی کشتی به وجود آورده بود،حاج محمد رضا یزدانی خرم را که از یاد نبرده اید که معمار واقعی والیبال مدرن بوده است این بزرگمردان آنقدر نفوذ و بُرو بیا داشته اند که بدون توجه به منابع دولتی بیشترین درآمد های همت عالی و مردمی را جذب رشته های خود کرده بودند که ًمرات بین المللی آن را دیده بودیم و عجیب اینکه درست موقع بهره برداری وسیعتر شان از دور خارج شدند تا افرادی بیایند که با صد من سریشم نیز به مدیریت ورزشی نمی چسبند و اکنون اما مسولان ورزش کشور به جای بازگرداندن دادگان و سود گرفتن از تجارب عالی طالقانی ها و یزدانی خرم ها عواملی را حمایت می کنند که ‌کمترین بهره مدیریتی و وجهاهت ملی را نصیب ورزش ایران نمی سازند اعتقاد ما بر این است در سال تولید ملی که ‌مورد تاکید رهبر معظم انقلاب است افرادی را به ورزش بیاوریم که مولد و ‌محصولات ناب انقلاب و ورزش اند وگرنه با این اوضاع و احوال کار وزرش و تربیت بدنی با دشواری و چرخ های زنگار گرفته به صورت بطئ حرکت خواهد کرد و از قافله دنیای ورزش که هیچ از گردونه رقابت با کشور های کوچک منطقه نیز عقب خواهد ماند.

نویسنده: رضا صادق زاده