بازی‌های کشورهای اسلامی در کشور ترکیه و شهر قونیه تا چندی دیگر یرگزار خواهد شد و تیم‌های ورزشی ایران هم به فراخور مدال آوری در این رقابت‌ها حاضر هستند. در این بین لیست بانوان هندبالیست از سوی فدراسیون هندبال جهت حضور در این رقابت‌ها اعلام شده که شائبه‌های زیادی در این لیست وجود دارد.
هانیه لک، فاطمه خلیلی بهفر، آرزو محمدی اولقی، مینا وطن پرست توتونسیز، مژگان قهرمانی، ساناز رجبی، آرزو کیانی آرا، مریم یوسفی، شقایق ظفری، حدیثه نوروزی خرزوقی، بهار ایزدگشب، نوریه عباسی، الناز قاسمی، مهربان بدوی، حانیه کریمی، اسرا زندی، راضیه جانباز و ستاره رحمانیان بازیکنان دعوت شده به این اردوهستند.
حضور بازیکنی که هم اکنون به عنوان نایب رییس هیات هندبال تهران چند سالی است مشغول به کار شده و جالب‌تر اینکه این بازیکن بیشتر از 2 سال است که به طور رسمی از دنیای هندبال ملی خداحافظی کرده و جشن خداحافظی هم برایش گرفته شد، در تیم ملی یکی از این موارد است.
و البته که فدراسیون برای دلجویی از بازیکنانی که در جام‌جهانی سال قبل در اسپانیا آنها را خط زده، مجدد برای این بازی‌ها دعوت به عمل آورده و ظاهرا سوابق ملی پوشان و نوع بازی آنها در رقابت‌های لیگ مهم نبوده و تنها ملاک دعوت شدن به اردوی تیم ملی همسو بودن با برنامه‌های حوزه ریاست این فدراسیون است. هنوز برای علاقه‌مندان این رشته دلیل عدم دعوت از راضیه جانباز تنها لژیونر تاریخ هندبال بانوان به رقابت‌های سال گذشته جهانی مشخص نیست و دلیل دعوت دوباره این بازیکن برای بازی‌های کشورهای همبستگی هم بر همگان پوشیده است. این دلایل برای آرزو محمدی دروازه‌بان تیم هم صدق می‌کند که شرایط دقیقا برابر با راضیه جانباز و دیگر بازیکنان نظیر اسرا زندی،ساناز رجبی، مژگان قهرمانی دارد.
دیگر بماند که بازیکنی چون شیما زارع که حدود 7 سال از هندبال در سطح بالا به دور بوده، در ترکیب تیم ملی در جام جهانی اسپانیا بازی کرد.
البته در این میان هستند بازیکنانی که کلا مورد غضب فدراسیون قرار گرفته و عطای ماندن در آن را به لقایش بخشیده‌اند. بازیکنی چون نیوشا مرادبخش که سالیان سال در زمره بهترین بازیکن پست پخش تیم ملی بوده و سابقه چندین دوره اعزام به رقابت‌های آسیایی هم در کارنامه خود دارد باید دور از این هیاهو هندبال را از طریق رسانه‌ها دنبال کند. دلایل زیادی برای این امر وجود داشته ازجمله یارکشی سرمربی سابق تیم که همزمان در اشتادسازه مشهد هم فعالیت می‌کرد و نتیجه آن شد که هرکسی در تیم او بازی کرد به تیم ملی هم راه یافت و هرکسی جواب منفی به او داد پیراهن تیم ملی را از دست داد. از دیگر دلایل آن می‌توان به مربی سفارش‌پذیری چون عزت رزمگر اشاره کرد که چه بسیار بازیکنانی را به عنوان سرمربی با خود به جام‌جهانی برد که اصلا در حد تیم‌ملی نبوده و البته حضور بازیکنانی که وجود باند مافیایی را در هندبال ملی بانوان نشان می‌داد. جالب اینکه این سرمربی حالا اصلا در ترکیب کادر فنی هیچ تیم ملی حضور ندارد.
جالب تر از تمامی اینها حضور یک مربی خارجی برای هندبال بانوان بعد از سانیا پانیچ است که امیدواری‌ها برای رسیدن شایسته‌ترها به پیراهن تیم ملی را افزایش داد. اما به مانند سریال‌های قبلی این فدراسیون، بازیگر نقش اول در چیدمان ترکیب تیم ملی هندبال بانوان حوزه ریاست آن بود و نه سرمربی که از همه جا بی‌خبر مجبور به اجرای دستورات مافوق‌های خود بوده است. وحشتانکتر اینکه این سرمربی اسپانیایی حدود 2 روز با ارکان فدراسیون قهر بوده و اصلا قبول نکرده که بازیکنان را طبق لیست آنها دعوت کند. پوچه دیاز اسپانیایی نفر اول کادر فنی تیم برای حضور در بازی‌های کشورهای اسلامی است. اما باید از او پرسید با چه شناختی و بر اساس چه برنامه‌ای این بازیکنان را به اردو فراخوانده و این به جز این است که لیست از پیش نوشته شده در اختیار او قرار گرفته است؟ آیا لیگ برتر هندبال بانوان تنها همین 5 یا 6 بازیکن را در خود دارد که سالیان سال است پیراهن تیم ملی را قبضه کرده‌اند؟ این تیم ملی تا کی باید شاهد حضور بازیکنان بالای 32 سال مانند هانیه لک، مژگان قهرمانی، ساناز رجبی و مینا وطن پرست باشد؟
تیم ملی یک کشور نماد بازیکنان خلاق و حرفه‌ای و شایسته‌است که در رقابت‌های برون مرزی از کیان ورزش یک کشور دفاع می‌کند نه اینکه سفارش، باند مافیایی و ورود غیر فنی‌ها از حوزه ریاست یک فدراسیون تعیین کننده ترکیب تیم ملی فلان رشته باشد.