پنجشنبه نهم فروردین ماه
نیم نگاه

هویت گم شده فوتبال برزیل ایران

این روزها بیشترین بحث فوتبال ایران به گزینه های است که شانس نخست احراز کرسی ریاست فدراسیون این رشته محسوب می شوند؛ اینکه مهدی تاج چه کرده و چه خواهد کرد؟

کنار این سوژه مهم هیچ کس به قضایای مهم تری که فوتبال اقصا نقاط ایران را به نابودی کشانده اند، نمی پرداخت. خاتمه خدمت هشت ساله عبدالکاظم طالقانی در فوتبال خوزستان سیلی محکمی است تا به خود بیاییم که در این دو، سه دهه چه بر سر قطب بزرگ فوتبال ایران آمده است. خوزستانی که فرزندانش به قولی پا به توپ به دنیا می آیند و تا چندی پیش بیش از نیمی از بازیکنان تیم ملی را در تمامی رده ها در بر می گرفتند، امروز به استانی مصرف گرا در فوتبال تبدیل شده و به ادعای دلسوختگان خوزستانی به نابودی کامل رسیده است. دیگر از مردان سازنده و نام آور در فوتبال جنوب خبری و اثری به چشم نمی خورد. از خرمشهر گرفته تا اهواز، مسجد سلیمان و آبادان. آبادانی که این روزها تیم دسته یکی آن مقابل اردکانی که هیچ پیشینه روشنی در فوتبال مملکت ندارد، متوقف می شود. باید برای فوتبال خوزستان و آن همه ستارگانی که در آسمان آسیا می درخشیدند، مرثیه سرود. باید از مسئولان ورزش مملکت اصولا اولیای امور اجتماعی مناطق کشور پرسید که چه بر سر استعدادهای ناب خوزستان و انزلی و کرمانشاه آمده است که دیگر از چشمه های لایزالشان مرواریدهای غلطانی نمی جوشد. آیا نمایندگان محترم ورزش که نشان داده اند برای فوتبال بیشتر از آب، نان، برق مملکت دل می سوزانند به این اندیشیده اند که چه بر سر فوتبال برزیل ایران آمده است. به راستی اگر این چند استعداد اغلب خودجوش وطنی در لیگ های معتبر اروپا و آسیا حضور پیدا نمی کردند، فوتبال ملی ما سر از کجا در می آورد.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی