از دهه پنجاه که مربیگری در والیبال ایران نظم و نسق پیدا کرد به ویژه دهه 60 تاکنون هرگز نگاه حرفه ای و صنفی در این مورد نداشته ایم و اگر هم گاهی نگاهی شده بود کم دوام بود یا در کمند فرصت طلبی ها گرفتار شد تا در بند اعمال سلایق شخصی مدیران و روسای فدراسیون های این ورزش، متوقف ماند اما هرچه که بود استارت اقدامی خورد که می تواند در تاریخ والیبال کشور ما ماندنی باشد.

تشکیل کانون مربیان بهانه ای شد تا حدود هفتاد مری البته با رعایت فاصله بهداشتی از تهران تا قزوین، گیلان، آمل، اصفهان و... در محل همایش تالار شهید عباسپور تهران گردهم آیند و با بیم و امید به تشکلی بیندیشید که سالها در ذهن داشته اند، نخستین مجمع شکل گیری مربیان سراسر کشور با سخنرانی مسعود صالحیه بزرگمرد والیبال که از ناحیه دو چشم جراحی کرده بود و پیام استاد محمد درانی، ناصر پیشوا، حبیب فروزنده و حسین بهرام صفت آغاز شد و جالب اینکه جمعی از بزرگان کنونی عرصه مربیگری والیبال علی موذن، پیمان اکبری، مسعود آرمات، محمدرضا تندروان، جلال لطف زاده، علی نقدی و... هم به نشانه پشتیبانی از کاری تاریخی از مجمع حضور پیدا کرده بودند. پیشوا در پیام خود که از کانادا ارسال شده بود، تاکید کرد: هرچند که ابتدای هرکاری با نواقص همراه است اما اگر جامعه والیبال با هم متحد و همدل باشند، می توانند مشکلات را برطرف ساخته و آینده خوبی را برای مربیان جوان کشور بسازند. هادی رضایی مربی پرافتخار والیبال نشسته جهان هم در جلسه حضور پیدا کرد تا همبستگی 125 مربی شاغل در این حوزه را اعلام کند،سخنان خوبی عنوان شد و قرار شد تاییدیه مصوبات اولیه تشکیل انجمن بعد از تایید و صدور مجوز وزارت کشور در مجمع عمومی بزرگ که با شرکت نمایندگان برگزیده مربیان استانها خواهد بود به رای گذاشته شود و هسته اصلی کانون مربیان با مراجعه به آرای مربیان اقصی نقاط چیده شود، اینکه در والیبال ما ده هزار و هشتصد مربی فقط شاغل در کانونها وجود دارد که زندگی آنها از این راه می گذرد و باید به فکرشان بود، اینکه با تشکیل یک صندوق با عضویت ناچیز ماهیانه بتوان در سوگواری ها و شادی ها به دیدار مربیان نیازمند یا خانواده هایشان رفت، اینکه بعد از نهایی شدن این قضیه می توان از طریق مکاتبه با فدراسیون جهانی و مراجع ذیربط از کمک های مادی و معنوی بین المللی مربیان برخوردار شد، اینکه کانون مستقل از هر گرایش سیاسی و اجتماعی، بدون وابستگی به فدراسیون به کارش ادامه بدهد، همه و همه شوق برانگیز است اما برای اینکه اعضای موسس این کانون که از خوشنام ترین های والیبال هستند؛ مسعود صالحیه، حسین حسینی، جعفر هوتهم، فرهاد داخم، جلال اشرفی، علی نیکنام دست تنها نمانند باید یکبار هم شده آستین همت و همدلی بالا بزنم و بدون هیچگونه تقابل و یا تعارضی در جهت دستیابی به جایگاه و حقوق مربیان زحمتکش ایران برادرانه و مشوقانه گام بردارند، همبستگی که باشد دیگر هیچ غریبه ای به خود اجازه نخواهد داد که برگرده والیبال سوار شود! در حاشیه... در متن - بالاخره به طور رسمی معلوم شد که کشور ما 850 مربی بین المللی دارد که 125 نفر آنها تهرانی هستند. - مربیان والیبال ناشنوایان هم به جمع مربیان کنونی اضافه خواهند شد. - از جمع بانوان مربی استاد مینا فتحی، اشرف وحیدیان، پری فردی، همانژاد، نایبی، هیچکدام به این شرایط کرونایی نیامده بود، تنها بانوی میهمان خانم مریم روشن اخگر نایب رئیس تهران بود. - تصاویری از مربیان صاحبنام گذشته والیبال حسین جبارزادگان، فاروق فخرالدینی حسن کرد، رضا جباری، اسماعیل حبیبی، قاسم تهاجری، حسن منصوری و... به نمایش درآمده بود تا یادی از مربیان پیشین والیبال ملی کرده باشند.