در پرونده ویلموتس از هر ناحیه و  هر کس توانست ورود پیدا کند تا دلسوزی خود را  مبنی بر هدر نرفتن پول بیت المال نشان دهد. اینکه چه اهدافی در  پشت این حرکات وجود دارد، نیاز به بازگو  کردن نیست چون پرواضح و روشن است.

هنوز داغ پرونده ویلموتس و شکست برابر پرداختی  التیام نبخشیده که درد و زخم دیگری بر تن وپیکر فوتبال وارد آمد. پرونده شکایت استرا ماچونی در دادگاه کاس رای به سود استراماچونی داد.

رای صادره بدون هزینه های جانبی اش می گوید باشگاه استقلال محکوم به پرداخت یک میلیون وچهار صد هزار دلار به استراماچونی است. رای صادره آخرین دادگاه به شمار آمده و قطعی است. اگر موارد جانبی از جمله دیرکرد، حق وکالت و سود و غیره را به مبلغ فوق اضافه کرد، چیزی نزدیک به دو میلیون دلار باید به استرا ماچونی پرداخت شود.

مبلغ کمی نیست و به نوعی یک ویلموتس جدید در فوتبال است. باید مبلغ فوق پرداخت شود. طبیعی است که پرداخت این مبلغ همان تعریف پرداخت پول ویلموتس که بیت المال قلمداد شده است دارا خواهد بود.

اکنون که قرار است به پرونده ویلموتس از کلیه نهادها و ارگان های دولتی و مجلسیان ورود پیدا کنند، چرا درخصوص پرونده استراماچونی سکوت مطلق اختیار شده است؟ مگر قرار است پول استراماچونی از جای دیگری تامین شود که اینگونه سکوتی حاکم شده است؟ باید به این پرونده مانند پرونده ویلموتس ورود پیدا کرد که چون پرداختی به شکست برابر پرونده استراماچونی هم با بیت المال در ارتباط است؟ نباید برابر عاملان ومسببان این پرونده سکوت اختیار کرد، خصوصا مجلسی ها که درخصوص پرونده ویلموتس حضور پررنگی را در رسانه های تصویری و مکتوب داشتند.