استقلال تا زمانی که قائدی را در ترکیب نداشت، در حد یک تیم بازنده حرکت داشت.
شاید اگر قائدی وارد میدان نمی شد، شکی وجود نداشت که استقلال بازی دوم را با شکست مقابل ملوان به پایان می برد.
اما چرا و چگونه استقلال با قائدی تمرین نکرده و با فاصله از آهنگ تیم استقلال ناگهان منفجر شده و پوست می اندازد؟
اشتباه اول را ملوانان مرتکب شدند. ملوان در نیمه براساس یک ابتکار درست، فضای عرض زمین را برای حرکات استقلالی ها شدیدا تنگ و محدود ساخته بود. این بالا دست نشان دادند ملوانان سبب شد تا آهنگ و تاکتیک استقلال در حرکات روبه جلو ناموزون دیده شود.
وقتی استقلال دچار مشکل شد و با تمرکز فاصله گرفت، ملوان از همین شیوه و حرکت از عرض پایه گل را ریخت و طعم گلزنی را چشید.
با شروع نیمه دوم دو اتفاق به صورت آنی شکل گرفت. ملوان دیگر آن تیم نیمه اول نبود دیده نشد.عرض زمین را از دست داد. در استقلال قائدی به میدان آمد. اصولا قائدی بازیکنی است که پایه حرکات خود را از کناره ها و از عرض زمین شکل می دهد. طبیعی است که برای استقلال فضایی چون عرض زمین فراهم و سد ملوان را در مرز شکننده قرار می دهد. مازیار زارع گرچه به این روش و ضعف های خود پی برد، اما بضاعت نیروی انسانی او اجازه نمی داد تا دوام و قوام خود را تا پایان ۹۰ دقیقه حفظ کند. شاید اگر قائدی به ترکیب استقلال اضافه نمی شد، زارع و ملوان می توانستند برابر استقلال با گلی که به ثمر رسانده بودند، تا پایان بازی پایدار بمانند.
نویسنده: اکبر عزیزی