علیرضا حیدری قهرمان نامدار و اسبق جهان و المپیک کشتی ایران در مورد ورود افراد غیرورزشی به این حوزه نکاتی را یادآور شده است که می خوانید.

وی گفت: ورزش ایران شده حیاط خلوت آدم هایی که در جاهای دیگر پستی برایشان نبوده و اینجا در ورزش مملکت صندلی ها را اشغال کرده اند. متاسفانه در این ورزش، ورزشکار تا زمانی اهمیت دارد که تاریخ مصرف اش تمام نشده باشد و وقتی عمر قهرمانی اش به سر آمد دیگر باید کنار برود! شما حتی اگر سابقه مدیریتی داشته باشید اجازه نمی دهند به بدنه امور اجرایی یا اداری ورزش ورود کنید. آدم هایی در این ورزش هستند که هنوز کسی نمی داند خروجی سالها مدیریت شان چه بوده است چون اصلا ورزش را برای ورزش نمی خواهند. اینجا یک پستی دارند و به کارهای دیگرشان می رسند و در نهایت ورزش ضربه می خورد. ورزش برای آنها اهمیتی ندارد در حالیکه پایه سلامتی مملکت است. حیدری افزود: برای داشتن یک جامعه توانمند باید ورزش را درست کرد ولی عجبا که این آقایان ورزش را مصادره کرده اند! بعد از انقلاب ورزشکاران بزرگی داشته ایم که از وجودشان در بدنه مدیریتی استفاده نمی شود. جالب است که غیر ورزشی ها برای انتخابات فدراسیون ها، ورزشی ها را تائید صلاحیت نمی کنند! ورزشی ها رد صلاحیت می شوند و افرادی که معلوم نیست کجا بوده اند تائید می شوند! این خنده دار نیست؟ بنده رئیس فدراسیون جهانی کشتی پهلوانی هستم اما در کشور خودم مرا به رسمیت نمی شناسند. فدراسیون جهانی کشتی مجموعه ای که بنده مدیریت می کنم را به رسمیت شناخته و زیر مجموعه آنها هستیم اما اینجا برای ما بودجه ای درنظر نمی گیرند! یکسال است که می خواهم با وزیر ورزش و رئیس کمیته ملی المپیک درباره کشتی پهلوانی دیدار و گفت و گو کنم اما وقت نمی دهند؛ چون نمی خواهند! شوربختانه در ورزش ایران رفاقت ها و روابط غیر ورزشی جایگاهها را تعیین می کند نه منافع ملی. اینجا یک رئیس فدراسیون کلی بدهی به بار می آورد و کنار می رود اما کسی از او نمی پرسد چرا این اتفاق افتاد؟ تا زمانی که منافع ملی در نظر گرفته نشود اوضاع ورزش همین خواهد بود. یک کت و شلوار تن شان می کنند که خط اتوی آن نمی شکند و فکر می کنند این مدیریت ورزش است. همین الان در کرونا که ورزش تعطیل است یک نفر نمی پرسد این همه آدم برای چه چیزی حقوق می گیرند؟ همین مسابقات فوتبال که برگزار می شود منافع چه کسانی را تامین می کند که بخاطرش حتی از جان ورزشکاران و اعضای تیم ها به راحتی می گذرند؟ گفت و گو از: احمد دباغ