پنجشنبه نهم فروردین ماه

حال تنیس کی خوب می شود؟

نه پولی داریم نه زمینی، این را رئیس جدید فدراسیون تنیس گفته است که از کارمندان وزارت ورزش است و به تازگی بر مسند تنیس نشسته است.

ایشان مدعی شده که زمانی تنیس زمین های ورزشگاه آزادی، انقلاب و استقلال در اختیار فدراسیون بود اما امروز چون این امکانات را ندارد - شاید به همین دلیل در رقابت های دسته چهارم دیویس کاپ درجا می زند - خب! با این مصاحبه معلوم شد که رییسان قبلی فدراسیونها هیچکدام مقصر نبوده اند و بی جهت ناکامی های راکت به دستان را به حساب آنها منظور فرموده اند، اما اگر کارمندان عالیرتبه وزارت ورزش از پس کار بر نیاید و مشکلات کماکان به قوت خود باقی بماند، چه فایده از این جا به جایی ها، شاید تنها فواید آمدن افراد از وزارت ورزش به فدراسیونها در زمان انتخابات کمیته ملی المپیک معلوم شود. به هر روی تنیس اگر موفقیت در ورزش آسیا ندارد، در عوض تا دلتان بخواهد انواع و اقسام داور بلوبچ و نشان سفید و فلان و بهمان دارد که مرتب مسافرت می روند و بعضی از آنها مثل جناب کاتبی حتی وقت پاسخ دادن به سوالان خبرنگاران را هم ندارند، یعنی فقط برای خودشان کار می کنند و کاری به کار دیگران ندارند! ما هم می پذیریم حال تنیس اصلا خوب نیست و با این گفته جناب عزیزی موافق هستیم که در بدو انتخاب شدنش به ریاست فدراسیون تنیس نیز چنین گفته بود، اما واقعا خاصیت این ورزشهای راکتی چیست که تازه بعد از 70 - 60 سال به فکر هم افزایی و همکاری مشترک افتاده اند؟ از پینگ پنگ کمی فاکتور بگیریم بقیه کجای کار ورزش آسیا هستند؟ برخورد زننده با قهرمان ملی ورزش برخوردی که با سهیلا منصوریان در مجموعه ورزشی انقلاب شد، توجیه پذیر نیست چون هر فردی حتی قهرمان جهان هم باید تابع مقررات باشد و اگر به هنگام ورود ورزشکاران از افراد کارت احراز هویت خواسته شود امری طبیعی است چراکه به لحاظ امنیت عمومی نیز الزام چنین برخوردهایی اظهر من الشمس است ولی اینکه طرفی از نزاکت خارج شوند و حتی ابتدایی ترین رفتار اجتماعی را نداند، جای نقد و رسیدگی دارد به ویژه اینکه شخصی به ظاهر مسوول در مجموعه انقلاب از لفظ زننده و غیر مودبانه «حرف مفت نزن» استفاده کند آنهم در مقابل قهرمان ملی ورزش که نه تنها خانواده ای پرافتخارند، بلکه بانوان در همه جای دنیا محترمند و در جامعه ایرانی که ناگفته پیداست. رضا اسماعیلی  width=