جمعه دهم فروردین ماه
تصمیمی عجیب در وزارت ورزش

تشکیل سوال برانگیز فدراسیون آمادگی جسمانی !!

وزارت ورزش به جای طراحی و سازماندهی مطلوب در ورزش به اقدامات پیش پا افتاده روی آورده که تشکیل فدراسیون آمادگی جسمانی‌ یکی از این تصمیمات عجیب است!

تصمیمات عجیب و خلق الساعه در نظام اداری کشور از جمله در ورزش کم نبوده، اما ارتقا یک انجمن به فدراسیون، آن هم به دلایل واهی، نسنجیده،  حیرت آور و شگفتی ساز بوده است.

در عصری که همه از چابک سازی صحبت می کنند و برخی تجمیع فدراسیون ها را پیشنهاد می دهند تشکیل فدراسیون های جدید با مباحث کارشناسی در تضاد است.

ساده و بی پیرایه باید گفت: چنانچه مسئولان ارشد ورزش کشور با رئیس فدراسیون ورزش های همگانی مشکل دارند صراحتا این موضوع را با ایشان در میان بگذارند و راهی منطقی را برگزینند.

پاک‌کردن صورت مساله و منفک کردن انجمن آمادگی جسمانی از فدراسیون‌ همگانی جز هزینه و موازی کاری سودی عاید ورزش نمی کند!

به زبان‌ساده تر نیازی نیست برای یک دکمه،کت‌ و شلوار بدوزیم و مشکلی بر مشکلات دیگر بیفزاییم.

عجیب است متصدیان این امر در تشریح دلایل تصمیمات خود به تعاریف کلی و بازی با کلمات‌ پرداخته اند تا کارشناسان و ‌منتقدان را قانع کنند.

برای مثال گفته شده است: تحرک بدنی و تندرستی افراد جامعه و جبران کم تحرکی شدید ناشی از بیماری کرونا و همچنین افزایش بهره وری از جمله اهداف ایجاد این فدراسیون بوده است و...

حقیقت امر این است هر چه با خود  فکر کردیم و چند بار دلایل آقایان را مرورکردیم و با خود کلنجار رفتیم به اقناع نرسیدیم. چون‌ هر‌گاه اسمی از ورزش همگانی به میان‌می آید بحث آمادگی جسمانی در میان عامه تداعی می شود و..

باید پرسید آیا وادار کردن مردم به تحرک و فعالیت بدنی صرفا با تشکیل فدراسیون میسر می شود و با انجمن نمی توان کاری صورت داد؟

به نظر می رسد باید کاری منطقی  و عقلایی صورت داد.

تحرک جسمانی، ورزش خانوادگی و همگانی به عزم ملی و جهاد عمومی نیاز دارد تا سلامت جامعه تضمین شود.

امروز بحث تغذیه ناسالم و استفاده گسترده از فست فودها، بازی های کامپیوتری و از همه مهمتر آپارتمان نشینی به یک‌ اپیدمی خطرناک ‌مبدل شده و نوجوانان را از ورزش و تحرک بازداشته است.

رفع این معضل، به فرهنگ سازی نیاز دارد و با تغییر در چارت سازمانی و یا کوچک و بزرگ‌کردن‌ یک انجمن راست و ریس نمی شود.

این جهاد عمومی باید از خانواده ها شروع شود و در آموزش و‌ پرورش نضج بگیرد.

بدیهی است از صدا و سیما و وسایل ارتباط جمعی هم‌ باید کمک‌گرفت و با یک عزم‌ ملی کار را پیش برد.

نویسنده: احمد میرزاییان