پنجشنبه نهم فروردین ماه
بهانه ای برای هزینه تراشی؛

بررسی شرایط بازیکنان خارجی در لیگ ایران

حضور بازیکنان خارجی در فوتبال باشگاهی ایران، با وجود تبلیغات فراوان و هزینه های گزاف، آثار مثبتی به همراه نداشته و عمدتا دلال ها و واسطه ها از این رهگذر سود برده اند.

در سال های گذشته شاید پرسپولیس از جمله تیم های لیگ ایران بوده که از حضور بازیکنان خارجی نصیب چندانی نبرده است.

بازیکنانی درجه چندم و از رده خارج شده، به وفور به این تیم تحمیل و پول گزافی از جیب بیت المال هزینه شد.

از رافائل بی کیفیت که در زمان انصاری فرد به پرسپولیس آمد تا بازیکنان بی کیفیت اوکراینی و برزیلی که شباهتی به فوتبالیست ها نداشتند.

رافائل بدون انجام تست های پزشکی به پرسپولیس پیوست و بعد از آنکه مشخص شد بیماری هپاتیت دارد، به فوریت از لیست خارج شد. او بعدا به فیفا شکایت کرد و به دلیل عدم تعهدات باشگاه شش امتیاز از پرسپولیس کسر و مطالبات او هم پرداخت شد!

سال گذشته هم ‌با هیاهو دو بازیکن تاجیکی به پرسپولیس ملحق شدند که توانایی مطلوبی نداشتند.

در فصل جاری هم اسامی زیادی از ابتدای لیگ برای عقد قرار داد از سوی درویش اعلام که هیچ یک محقق نشد.

یورگن لوکادیا که پیوستن او به پرسپولیس طولانی و همراه با تبلیغات فراوان بود در دیدار با آلومینیوم نشانی از فوتبالیست آماده نداشت.

بدن سنگین و کیلوهای اضافی نشان داد که او در چند ماهه اخیر فعالیت ورزشی نداشته و برای آماده شدن او هفته ها وقت نیاز است.

فیلم های پخش شده از بازی های لوکادیا و شرایط بدنی او متفاوت با دیدار با آلومینیوم بود.

در کنار این هیاهو‌ در باشگاه پرسپولیس نفراتی را در تیم های دیگر لیگ برتری دیدیم که شرایط بهتری داشتند.

سپاهان با ۴ خرید خارجی اقدامی موثر در فصل جدید داشت.

رناتو داسیلویرا در پست دفاع وسط، مانوئل فرناندز و نیلسون جونیور در خط میانی و حضور کولیس کامسوبا در خط حمله جانی تازه به تیم اصفهانی بخشیدند و ترکیب این تیم را کامل کردند.

ولنتینو گوش چپ آلومینیوم اراک را در دیدار با پرسپولیس تکنیکی و سر پنجه دیدیم.

هانسل زاپاتا هم در پست وینگر راست، نشانه هایی از فوتبالیست تکنیکی را بروز داد.

این دو از خرید های خوب تیم اراکی بودند‌که در روزهای آینده کمک حال رحمتی خواهند بود.

استقلال هم با حفظ داسیلوا در خط دفاع اقدامی منطقی صورت داد.

یامگا را هم‌باید در زمره بهترین خرید های بازیکنان خارجی استقلال و لیگ برتر قلمداد کرد.

او در فصل گذشته درخشید و برخلاف ژستد عصای دست مجیدی بود.

گادوین منشا، پریرا، کولی بالی و پاتوسی هم سال های متمادی است در فوتبال ایران حضور دارند و رفته رفته به مرز بازنشستگی می رسند.

گل گهر هم با کی روش استنلی، وسلی گومز و اریک بایناما به درخشش در لیگ می اندیشد.

تیم های دیگر لیگ برتری هم هر یک بر اساس توانایی و تمکن مالی نفرات خارجی‌ جدیدی را شکار کردند که در ادامه لیگ باید توان فنی آنها را دید و به قضاوت و داوری نشست.

در یک جمع بندی کلی باید گفت: حضور بازیکنان خارجی در فوتبال ایران مبتنی بر منطق و سنجش فنی، پزشکی و شرایط جسمی نیست.

این نفرات عمدتا از سوی دلال ها به تیم ها تحمیل می شوند و تیم های رسانه ای هم از پشت صحنه این رفت و آمدها را مدیریت می کنند.

در برخی مقاطع ردپای همکاری مدیران و سرپرست های باشگاه ها با دلال ها هم مشاهده می شود تا این انتقال های معنادار محقق شود و طرفین به سودهای کلان برسند.

دستگاه های نظارتی باید مراقب این اوضاع اسفبار باشند و اجازه ندهند حقوق مردم و بیت المال دستخوش این اقدامات پشت صحنه شود.

شاید در پایان دور رفت مسابقات لیگ برتر بتوان تحلیل و ارزیابی جامعی از حضور بازیکنان خارجی در فوتبال ایران ارائه داد و به قضاوت نشست، اما لازم است درباره حضور بازیکنان با کیفیت خارجی در فوتبال باشگاهی دقت و نظارت بیشتری داشت. باید به متن قراردادها حساسیت نشان داد تا مانند گذشته دچار خسارت مالی نشویم.

نویسنده: احمد میرزاییان