در هر پدیده ای آنانی که آغازگر راه بوده اند با سخت ترین مشکلات مواجه شده اند. در این مسیر گاهی اوقات اتفاقاتی در زندگی و ورزش می افتد که بی شباهت به داستان نیست اما داستانی که می تواند واقعی باشد.

والیبال بانوان ایران در آغاز راه چند صباحی است که موفقیت بانوان ایرانی نقل محافل شده است و بدست آوردن چندین مدال و نقره و برنز توسط بانوان ورزشکار این مرز و بوم اکنون جزو افتخارات این کشور شده است اما بدانیم و آگاه باشیم که همواره این موفقیتها آسان بدست نیامده است و دختران ایرانی برای شرکت در مسابقات ورزشی باید از هفت خوان رستم عبور می کردند، چه برسد به این که در مسابقات جهانی یا المپیاد آسیایی که از اهمیت ویژه ای برخوردار است حضور یابند. اکنون به یک داستان واقعی از پیشگامان بانوان ایرانی که در بازیهای آسیایی حضور یافتند و موفقیت کسب کردند بپردازیم. 54 سال قبل... کمتر کسی باور می کند که ما در 54 سال قبل ورزش بانوان در جامعه داشتیم آنهم در سطح قهرمانی اما این یک واقعیت است البته ورزشی وجود داشت ولی به شکلی ناقص و بدون امکانات. تنها سابقه ورزش بانوان ایران از نظر بین المللی به سال 1958 میلادی باز می گردد که با فشار کمیته بین المللی المپیک ایرانیان 3 دختر پینگ پنگ باز را به عنوان نماینده تمامی ورزش بانوان به مسابقات اعزام کردند که شرکت آنها بیشتر جنبه تشریفاتی داشت و موفقیتی هم بدست نیاوردند تا اینکه بازیهای آسیایی 1996 تایلند فرا رسید و بازهم طبق معمول دست اندرکاران ورزش ایران تصمیم گرفتند که برای خالی نبودن عریضه سه دختر پینگ پنگ باز را برای شرکت در این المپیاد اعزام کنند اما در این میان یکی دو انسان زحمت کش که اعتقاد داشتند دختران ایرانی صاحب استعداد هستند و باید امکانات بیشتری در اختیار آنها گذاشته شود سخت به تکاپو افتادند که دختران ورزشکار بیشتری را به این مسابقات اعزام کنند. شجاعت و درایت جبارزادگان در این میان یکی از مربیان زحمت کش ورزش والیبال به نام حسین جبارزادگان سخت در تکاپو بود که یک تیم والیبال دختران را به بازیهای آسیایی گسیل دارد اما حتی طرح همین پیشنهاد هم باعث خنده دست اندرکاران می شد و برخی از آنان اظهار می کردند که دختر ایرانی اگر توپ والیبال به طرفش فرستاده شود ترجیح می دهد تا فرار کند تا توپ به او اصابت نکند. اما جبارزادگان در مقابل چنین اظهارنظرهای بی پایه و اساس به هر دری زد تا مجوز حضور والیبالیست های دختر ایرانی را در این مسابقات بدست آورد سرانجام بر اثر اصرارهای وی اعلام شد که می تواند 8 یا 9 دختر را باز هم به عنوان تشریفاتی به بازیهای آسیایی بفرستید اما به او گفته شد که باید اجازه دخترها را از خانواده هایشان بگیرد و در صورت امضاء پدر و مادر هر هر دختر به آن دختر اجازه داده خواهد شد که در معیت تیم سفر کند اما همین کار هم اقدامی آسان نبود. اخبار بانکوک خطرناک وقتی که جبارزادگان به خانواده های دخترها مراجعه کرد متوجه شد که آنها در جراید و نشریات اخبار و داستان های وحشتناکی درباره بانکوک شنیده بودند برای مثال به آنها گفته شده بود که شهر بانکوک مرکز سرقت توریست ها و جهانگردان به شمار می رود و مواد مخدر در آنجا رایج است و... اما جبارزادگان سعی کرد و به خانواده ها توضیح داد که ورزشکاران تنها در دهکده المپیک به سر خواهند برد و کسی حق ورود و خروج بدون مجوز را به دهکده بازیها نخواهد داشت. خلاصه با اصرار فراوان و پذیرفتن تمام مسئولیت ها جبارزادگان پس از 20 روز رفت و آمد به خانه های اولیای ورزشکاران توانست موافقت آنها را کسب کند. مشکل حدنصاب طبق قوانین هر تیم والیبال باید متشکل از 12 نفر باشد که 6 نفر از آنها عملا در زمین بازی شرکت می کنند و 6 تن دیگر ذخیره هایی هستند که در ورزش والیبال اهمیت بسیار دارد و تعداد تعویض ها نامحدود است. اما به مربی تیم ایران اجازه داده شده بود که تنها 9 دختر را به همراه داشته باشد و این بدان معنا بود که برای 3 نفر از بازیکنان تیم ایران ذخیره ای نیست و در صورت لزوم از ذخیره های دیگر برای پر کردن جای آنها باید استفاده شود فدراسیون جهانی والیبال ابتدا با این کار مخالفت کرد و گفت که اگر چنین مجوزی را صادر کند تیم های کشورهای کم درآمد همگی می خواهند با تعداد بازیکن کمتر از حدنصاب در مسابقات شرکت کنند و این امر باعث می شود کیفیت بازیها کم شود اما با رایزنی های متعدد و با فشار روی این نکته که خانواده های دختران ایرانی نمی خواهند که دخترشان به بانکوک برود سرانجام گردانندگان با تقاضای ایران مبنی بر حضور یک تیم با 9 بازیکن موافقت کردند و زمانی که تیم دختران همراه با هیات ایران عازم بانکوک بود جبارزادگان 9 دختر را به گرد خود جمع کرد و به آنها گفت: یادتان باشد شما چنان قدرتمند نیستید که برای پیروزی به این سفر می روید بلکه تنها آغازگر راه بانوان ورزشکار در ایران هستید پس اخلاقمند عمل کنید و در صورت باخت بازنده های خوبی باشید! آغاز مسابقات زمانی که دختران ایرانی وارد دهکده المپیک شدند و اخبار مربوط به فیلم های شرکت کننده را آن هم توسط مربی خود به دست آوردند متوجه شدند که تیم های رقیب با قدرت کامل در مسابقات ظاهر شده اند و هریک دارای 12 بازیکن کامل هستند. آنگاه مقامات برگزار کننده در یک جلسه به مربی ایران گفتند که چون شش تیم والیبال زنان در مسابقات شرکت کرده است دیگر لازم نیست که گروه بندی صورت گیرد و هر شش تیم با یک دیگر به صورت دوره ای مسابقه می دهند. این گفته برای مربی تیم ایران بسیار گران آمد او تنها 9 بازیکن در اختیار داشت و امیدوار بود که با تعداد کمتری مسابقه روبرو شود تا به تعویض کمتری نیاز داشته باشد ضمن آنکه تیم از آسیب دیدگی هم به دور می ماند. اما حالا تیم والیبال بانوان ایران باید در 5 بازی مشکل شرکت می کرد و معلوم نبود با این تعداد کم بازیکنان کار به کجا می کشید. شرکت کنندگان عبارت بودند از ژاپن، کره جنوبی جنوبی، تایلند، فیلیپین، برمه و ایران و به این ترتیب مسابقات آغاز شد همانگونه که انتظار می رفت ایران در مسابقه اول خود برابر ژاپن در سه ست مغلوب شد و تنها در مجموع 7 امتیاز بدست آورد آنگاه ایران به دیدار کره جنوبی رفت که بازهم در سه ست مغلوب شد در این میان کشورهای دیگر از حضور ایران در این مسابقات شادمان شده بودند چرا که تصور می کردند که حداقل یک پیروزی آسان بدست می آورند ضمن آنکه رقابت شدیدی بین تایلند کشور میزبان و تیم قدرتمند فیلیپین برای کسب مدال برنز مسابقات در جریان بود چون که طلا و نقره برای ژاپن و کره کنار گذاشته شده بود تیم ایران پس از دو باخت، در مقابل فیلیپین قرار گرفت. فیلیپینی ها هم با خیال راحت ست اول را 15 بر 6 و ست دوم را 15 بر 9 از ایران بردند و در ست سوم هم با نتیجه 12 بر 1 جلو افتادند در آن لحظه مربی ایران تقاضای یک دقیقه زمان برای گفت و گو با تیمش کرد پس از آن که بازیکنان گرد هم جمع شدند در حالی که تماشاگران آنها را «هو» می کردند و به آنها می خندیدند یکی از بازیکنان دختر ایرانی که ماری تت نام داشت و از پدری ایرانی و مادری مجارستانی بود رو به بازیکنان کرد و گفت من که نیمه ایرانی هستم بسیار خجالت زده شدم شما از اول برای باختن آمده اید و همه را برتر از خود می دانید در حالی که تلاش کردن را فراموش کرده اید. اگر قرار است بازنده باشید سعی کنید بازنده خوبی باشید و تمام تلاش خود را به کار گیرید تا وقتی که مسابقه آغاز شد دخترهای ایرانی گویی جان تازه ای گرفته بودند پس از آن یک توپ هم در زمین ایران نخوابید، آن ست را دختران ایرانی 15 بر 12 بردند و دوست بعدی را هم اجازه ندادند که فیلیپین از 9 امتیاز بیشتر کسب کند در مسابقه بعد تیم دختران ایران تیم سخت کوش برمه را در سه ست متوالی شکست داد و آنگاه نوبت به مهمترین مسابقه ایران با تایلند میزبان مسابقات رسید این مسابقه در واقع برای کسب مدال برنز بازیهای آسیایی بود و شش هزار تماشاگران تایلندی با فریادهای کر کننده تیم کشور خود را تشویق می کردندو مسابقه که آغاز شد داور مسابقه در بعضی از صحنه ها رسم میزبانی را به جا آورد و به نفع تایلندی ها سوت می زد اما تیم ایران با همان سخت کوشی دو مسابقه قبل تیم ملی تایلند را در برابر تماشاگران خودی با نتایج 15 بر 2، 15 بر 1، 15 بر 3 مغلوب کرد. نتیجه به قدری یکطرفه بود که 6 هزار تماشاگر تایلندی سکوتی مرگبار را اختیار کردند مدال با ارزشی که دختران ایرانی در تایلند کسب کردند سرآغاز راهی برای موفقیت ورزش بانوان شد. «پری فردی، مهری خرازی، روحی پندنواز، نسرین شکوهی، لیلا امامی، مینا فتحی، عذرا ملک، ژاله هادی زاده و ماری تت» 9 دختر قهرمان ایرانی بودند که 54 سال پیش یک مدال آن هم از یک ورزش دسته جمعی را از بازیهای آسیایی بدست آوردند در حالی که در آغاز همه از این که اینان آبروریزی کنند واهمه داشتند اما مربی ایرانی با درایت و پشتکار توانست این تیم را راهی مسابقات کند و اینچنین شد که ورزش بانوان در ایران آغاز شد.