مسابقات والیبال قهرمانی مردان جهان با شکست تیم ایران مقابل برزیل در مرحله پلی آف پایان یافت و تیم ایران با دو پیروزی و دو شکست و کسب عنوان سیزدهم پرونده خود را بست.

تیم ایران در رده بندی جهانی هم سقوط کرد تا رسیدن به المپیک در پرده ابهام قرار گیرد. رقیب ایران یعنی ژاپن، بالاتر از ایران در جدول رده بندی ایستاد، اما در ادامه این مسابقات در مرحله یک هشتم برزیل تیم آرژانتین را 3 بریک برد و به نیمه نهایی رسید. لهستان تیم آمریکا را دریک بازی پرالتهاب سه بر دو شکست داد تا میزبان به نهایی برس. اوکراین تیم شگفتی ساز مقابل اسلوونی سه بریک باخت. اسلوونی میزبان دیگر این جام به نهایی رسید. ایتالیا در روزی که مربی اش عالی کوچینگ کرد موفق شد فرانسه که روی یک فرد به نام انگاپت تمرکز داشت را سه بر دو شکست بدهد. حذف فرانسه قهرمان المپیک حادثه بزرگ بود. درادامه مسابقات، لهستان و ایتالیا با شکست برزیل و اسلوونی به فینال رسیدند. در فینال هم تیم ایتالیا به لطف سرویس و دفاع عالی و از همه مهمتر بازیسازی جیانلی پاسور تیز هوش و شایسته اش لهستان را سه بریک شکست داد تا قهرمانی جهان شود. اتحاد و بازی یکدست تیم ایتالیا نشان داد که فردینالدو دی جورجی بازیکن ارزنده دیروز، امروز برای کشور ایتالیا یک مربی کاردان و مقتدر است که می تواند بعد از قدرت نمایی ولاسکو برای لاجوردی پوشان مدال طلا بیاورد. حالا ولاسکو به شاگرد قدیم خود در لباس مربیگری ایتالیا افتخار می کند. دی جورجی که در قهرمانی جهان سالهای 1998،1994،1990سه مدال طلا صید کرده بود با یک مدال طلای سال1989 قهرمانی اروپا، و چندین مدال لیگ جهانی، مدال و جام طلایی 2022را به چنگ آورده است. تا در هردو جبهه بازیگری و مربیگری موفق باشد! دی جورجی حالا یک مربی مقتدر است که در برابر زیاده خواهان ایستاد تا با اصول حرفه ای مربیگری بر تخت اول قرار گیرد.

باختن بدون لذت بردن

ایران مقابل برزیل در مرحله دوم مسابقات والیبال قهرمانی مردان جهان در لهستان بازنده مطلق بود. باختن هم هنر می خواهد که چگونه ببازیم که خودمان از باخت لذت ببریم. ولاسکو مربی نامدار والیبال روزی که مقابل آریو سلینگر مربی زیرک هلند در بازی پلی آف المپیک ۱۹۹۲بارسلون بازی را واگذار کرد در یک گفت وگو با خبرنگاران گفت ما از باخت ناراحت نیستم من ازاین ناراحت هستم که لذت باختن رانیز لمس نکردیم! روزی دیگر همین ولاسکو وقتی در تالار ۱۲هزارنفری آزادی مقابل صربستان بازی را سه بردو با تیم ایران باخت، ۱۲هزار تماشاگر مشتاق بپاخاستند و تیم بازنده ایران را در دقایقی رمانتیک تشویق کردند! وقتی تماشاگران یک رویداد تیم بازنده را بیش از تیم برنده تشویق می کنند باید نوشت که یک اتفاق لذت بخش افتاده است و آن احساس رضایت تماشاگران یک مسابقه ورزشی است. بااین مقدمه، آیا شما که این مطلب را می خوانید و به نوعی دیگر بازی را هم تماشاکرده باشید، آیا می توانید بگویید که از بازی و مردانه باختن ایران لذت برده اید؟ بدون هیچ شک وتردیدی، هیچکس از خانواده تیم بازنده ازبازی تیم ایران مقابل برزیل راضی نیست تا بدانیم هیچکس لذت نبرده است!حتی اگر از بازیکنان و کادر فنی تیم ملی والیبال هم این سوال پرسیده شود، آنها نیز بیشتر همه از کار خودشان رضایت ندارد. چراکه از بازی خودشان لذت نبردند!

از باخت خوب هم لذت نبردیم

با این اوصاف، برای لذت بردن از یک بازی خوب ورزشی بخصوص والیبال، فاکتور های نیاز هست که یکی ازاین موارد، روحیه شجاعت و بی‌باکی وفراتراز این اعتماد به نفس در میدان مسابقه است. این فاکتور ارزشمند را اگر هر تیمی داشته باشد، چندگام جلوتر است تا در مقابل حریف خودرا برای پیروزی مهیا نماید. وقتی تیم از این مهم بی بهره می شود، دیگر بحث فنی و تاکتیکی چندان ضرورت ندارد. ایران به برزیل تیم نامدار جهان باخت، ژاپن هم به فرانسه قهرمان المپیک باخت. ترکیه تیم تازه نفس اروپا هم به آمریکا باخت. هر دو تیم باخت سه بر دو برابر حریفان داشته آمد و حالا از بازی خود لذت برده اند و این باخت خوب موقعیت هردوتیم را در رده بندی مسابقات آشکار می‌کند که هردو جایگاهی بهتر از ما دریافت کردند. جایگاهی که از عنوان سیزدهم ما بهتر دارند.

تیم ایران مقابل برزیل فاقد جسارت و شجاعت‌ بود

حال وقتی پیرامون علل شکست تیم ایران تمام زوایا را به دقت بررسی می کنیم، به این نتیجه می رسیم که تیم جدا از اینکه از فاکتورهای شجاعت، خودباوری، اعتماد به نفس تهی بود در ارائه تاکتیک های فنی والیبال که منجر به پیروزی می شود تهی بوده است. عدم اجرای برخی از تاکتیک های مطلوب برای بردن، نشان از عدم آمادگی روحی و روانی تیم ایران دارد. تیمی که بازیکنانش در بازی نامتعادل بازی می کنند، باید به ناآمادگی روحی این تیم شک کرد. آنچه سوال برانگیز می شود، این است که در فاصله مسابقات لیگ ملتها جهان تا پیکارهای قهرمانی جهان چه اتفاقی برای تیم ملی ایران افتاده است که از بازیهای لذت بخش خودش در لیگ ملت ها فاصله گرفته است؟ در بازی ایران مقابل برزیل، جدا از موارد فوق، در اجرای تاکتیک ناکام بودیم و ذهن و روان بازیکنان از اجرای این تکنیک عاجز بود. ما در مقابل برزیلی که ازتیم رویایی پنج سال پیش خود فاصله داشت، باختیم. چراکه در اجرای تاکتیکی سرویس، تبحر کافی نداشتیم و بازیکنان کم تجربه ما دراین فاکتور ناتوان نشان دادند. هرگاه در سرویس تاکتیکی عمل کردیم از برزیل امتیاز گرفتم و دریافت حریف را تخریب کردیم که متاسفانه تداوم نداشت. در این بازی، جسارت و قدرت بازیکنان ما در حمله نیز کارایی نداشت تا در موقعیت های بسیار حساس ودر لحظات مهم از توپ‌های برگشت نتوانستیم امتیاز کسب کنیم.

اشتباه بزرگ تیم ایران استفاده بی وقت ازمعنوی نژاد

اشتباه بزرگ ایران در این بازی عدم به کار گیری مرتضی شریفی دراین بازی بود که به آسانی این بازیکن شجاع و جسور را از میدان بیرون گذاشتیم. ازطرفی دیدیم حتی امیرحسین اسفندیار هم می توانست بهتراز جواد معنوی نژاد بازی کند که دیدیم وقتی به بازی آمد عالی تر از معنوی نژاد بازی کرد. به نظر ما معنوی نژاد را جایی مصرف کردیم که خیلی آسان کوپن اورا سوزاندیم تا برای بازگشت روحیه از دست رفته اش زمانی زیادی باید صرف کرد. در مقایسه ما باتیم برزیل آمار می گوید که بازیکنان قدرتی برزیل از بازیکنان قدرتی ما بهتر کار کرده آمد. برای بردن بازی در مقابل تیم های بزرگ باید بازیکنان قدرتی دریافت کننده بیش از دیگر بازیکنان امتیاز بگیرند ودر کنار آن دوبازیکن قدرتی پشت خط زن ما امین اسماعیل نژاد و صابر کاظمی اصلا کارایی لازم را نداشتند که تعویض این دو با هم ،ثمر بخش نبود تا ثابت شود دیگر روی صابر کاظمی نمی شود حساب ویژه و سرمایه‌گذاری بزرگ کرد.

اینجا بود که افسوس خوردیم چراکه دراین میدان بازیکن باتجربه ای مثل امیر غفور را به راحتی دعوت نکردیم. صابر کاظمی در جام ملتها مهره سوخته بود که دوباره دعوت شد. آیا نمی شد که امیرغفور را هم تست می زدیم که در گذشته لیاقت خودرا آشکار کرده بود. در کل بازیکنان قدرتی کم فروغ بودند و درغیاب محمد موسوی، در دفاع نیز ناکام مطلق بودیم تا در پوشش دفاع از مدافع هم ناکام تر باشیم.

فقط یک نکته دیگر باید گفت که حضور افراد غیرفنی هرچند این فرد رئیس فدراسیون هم باشد، در قبل از بازی و سخنان اینگونه افراد نه تنها کارایی لازم را ندارد، بلکه بیش از این به تیم فشار روحی و روانی وارد می کند. اگر این حرف علمی را قبول ندارید، حتما باید قبول کنید که هیچکس فراتر از مربی و کادر فنی نیست. آیا این رفتارهای احساسی که ما به عنوان رییس فدراسیون انجام می دهیم، روسای فدراسیون‌های تیم های بزرگ جهان هم انجام می دهند. اگر وجود ایشان کارایی دارد لطفا حکم روانشناسی خودرا نشان بدهید. ما قصد ایراد به بنی اسراییلی نداریم، بلکه حرف ما این است که هرکس سرجای خودش بنشیند بهتر است. که نشستن سر جایمان بیشتر به تیم ملی کمک می کند. قبول ندارید از رئیس فدراسیون ایتالیا، برزیل و آمریکا بپرسید.

نویسنده: سیف الله ترابی