جمعه دهم فروردین ماه

تغییر اساسنامه، برای چه؟

کمیته ملی المپیک با شورای نگهبان درباره اساسنامه این کمیته وارد مذاکره شد، این جدیدترین خبری است که شنیده می شود، اما بحث اساسنامه ها فدراسیونها و بررسی آن همچنان یک علامت سوال بزرگ است اینکه تغییراتی که به وجود می آید به سود کیست؟

ورزش کشور یا عده ای که سوار بر گُرده آن یورتمه می رانند و ورزش را ملعبه دست خود و دوستان قرار داده اند و جایی برای استخوان خر کرده های ورزش نیست و هرچه می گذرد کاسه صبر قهرمانان و ورزشیان واقعی لبریز می شود و از سعه صدر آنان سوء استفاده می شود کدامین مرجع باید به این قضایای عجیب ورزش کشور رسیدگی کند و کدام مسوول و بازرسی ذره بین حقیقت و عدالت را روی انتخابات فدراسیونها می گذارد که اکثریت قریب به اتفاق آنها را انتصاباتی با رنگ و لعاب انتخابات می شمارند، نفرمایید بدبینی و بدگویی است اگر هم باشد مسوولان ورزش کشور به دلیل عملکرد ضعیف و غیر شفاف خود بر این بدنگریها دامن زده اند، الان دیگر شاید برای ایجاد ساختار درست در ورزش کشور دیر شده باشد، اما اگر مجلس و سازمان بازرسی و حتی شخص وزیر بخواهند می توانند فضای مناسبی را برای تغییرات اساسی منطبق بر اصول دموکراسی ایجاد کند. قابل توجه وزارت بهداشت ورزش یک پدیده انتزاعی نیست چرا که پیوند تام و تمام به اجتماع دارد، لذا بد نمی دانیم که به این قضیه بپردازیم که با وجود تلفات فراروان انسانی فراوان و هشدارهای بسیار هنوز محدودی بحث رعایت پروتکل های بهداشتی بر زدن ماسک را جدی نمی گیرند و حتی بسیاری از راننده های اتوبوسی هم ماسک نمی زنند، نمونه اش در ایستگاه هفتم تیر - «صنعت» است و عجیب اینکه در قبال اعتراض برخی از مسافران اضطراری به نسبت به افراد بی مبالات که مجبورند کنار هم کیپ تا کیپ بنشینند هم رانندگان خودروهای عمومی بی تفاوت بوده و در مواردی نوشته ماسک الزامی است را هم برداشته اند، بدیهی است که وزارت بهداشت اقدامات خوبی را انجام داده است ولی اعمال مقررات بدون نظارت و حساسیت امکانپذیر نمی شود، این مقووله از آنجایی که به سلامت جامعه ارتباط پیدا می کند باید با نظارت و جدیت همراه شود.