مصاف ولز با بلژیک و تاکتیک ویژه آنها را به دقت زیر ذره بین بردیم. شاگردان رابرت پیج در دفاع متزلزل در حمله خطرناک نشان دادند. ولزی ها که یکی از رقبای ما در جام جهانی هستند، در تقابل با بلژیک نمایشی متفاوت داشتند. در نیمه اول اسیر بازی تهاجمی رقیب شدند، دفاع متزلزل آنها دو بار اجازه گلزنی را به بلژیکی ها داد و حداقل سه بار هم زین هنسی ناجی دروازه شد.
ولز در حالت دفاعی با پنج بازیکن و سه هافبک مقابل تهاجمات رقیب صف آرایی می کرد. اما در مقاطعی که توپ را در اختیار داشت، با دو وینگر کناری و عملا با پنج هافبک به طراحی حملات می پرداخت. کریس مفام، جورادون دو مدافع مرکزی و کانر رایس در پست متمایل به راست امور دفاعی را عهده دار بودند. نکوویلیامز مدافع کاذب چپ و طراح عمده حملات ولزی ها بود. آتان امپادو و نورینگتون، دیویس هافبک های تدافعی بودند و برنان جانسون و مت اسمیت و دنیل جیمز جلوتر از این دو طراحی حملات را عهده دار بودند.
کیفرمور در نوک پیکان حمله پرتحرک و فعال نشان داد. جانسون و جیمز دو هافبک بازیساز و طراح اصلی حملات ولز بودند. کیفرمور در سرزنی و شوت به طرف دروازه زهردار بود و تنها گل تیمش را با ضربه سر هنرمندانه رقم زد. گردبیل، جوی مورل و بقیه که در وقت دوم به میدان آمدند به قدرت تهاجمی ولز اضافه کردند. آنها در تاکتیک تهاجمی به بازی از کناره ها و ارسال توپ های مواج نظر ویژه داشتند. شاگردان رابرت پیج قدری در دفاع متزلزل و تاثیرپذیر نشان دادند. کریس مقام و جورادون دو مدافع مرکزی هماهنگ نبودند. این دو اگرچه قدرت سرزنی خوبی دارند، اما در بازی زمینی مشکل داشته و از سرعت ایده آلی بهره نمی برند. شاید با حضور طارمی و آزمون بتوانیم از این روش به دروازه ولز برسیم. نقطه اتکای ولز به حضور دنیل جیمز هافبک بازیساز و گرت بیل در سمت راست خط حمله و ویلیامز مدافع چپ خلاصه می شود. در مجموع ولز را در این دیدار و مسابقات گذشته به مراتب ضعیف تر از انگلیس و آمریکا دیدیم. اگر کی روش تاکتیکی موثر انتخاب کند و تیم ما با آمادگی بدنی نفراتش خط هافبک ولز را از کار بیندازد، می توان از خط دفاع آنها گذشت و با افزایش سرعت در تهاجم به گل رسید.
نویسنده: احمد میرزاییان