قهرمانی با تیم های پر ستاره هنر نمی خواهد. این طرز تفکر غالب در جامعه فوتبال ما است. اما مشاهده می کنیم که چنین تزهایی پشتوانه منطقی ندارد.
اثبات این قضیه حضور پر رنگ مربی با تجربه ای چون امیر قلعه نوعی است که از استقلال جدا شد به اصفهان رفت و سپاهان را به مقام قهرمانی رساند. با تراکتور سهمیه آسیا گرفت و مس کرمان را متحول ساخت.
در سه سال اخیر نیز گل کهر را به مرتبه ای رساند که می تواند نگاه به سکوی قهرمانی داشته و در انتظار کسب سهمیه باشد.
از سویی دیگر مدیریت خوب سبب شد تا تیم گل گهر برخلاف برخی تیم ها از حاشیه دور مانده و قهر و ناز در این تیم مفهومی نداشته باشد.
امیر در تیم ملی هم موفق بود فقط با یک باخت از دور مربیگری بیرون رفت.
این موارد را از آن جهت می نویسیم که بازیکنان سابق تیم ملی که به کسوت مربیگری در آمده اند بیش از این که به فکر دانش اندوزی باشند باید درس مدیریت بخوانند و تجربیات لازم را برای هدایت تیم های بزرگ بیاندازند.
مطالعه دلایل موفقیت مربیان بزرگ دنیا، گفتار و رفتار آن ها باید سرمشق همه مربیان کشور ما باشد.
نویسنده: حسینعلی اسماعیلی