حوالی سال ۸۳ بود که روز ۲۶مهر ماه به روز تربیت بدنی موسوم شد و نظر به اینکه شرایط عمومی جامعه در آن زمان و کمبود تحرک و نشاط عمومی در سرزمین ما روز به هفته تربیت بدنی ارتقا پیدا کرد تا افکار عامه به ورزش و تربیت بدنی بیشتر معطوف شود.
توجه به ورزش از قرون پیش مورد توجه و تاکید دانشمند بزرگ ایرانی از جمله باور ابوعلی سینا بود تا به طریقی مردم را از عواقب غفلت به پرداختن به حرکات جسمانی آگاه و آشنا سازند.
به مرور زمان با گسترش شهر نشینی و کاهش تحرک همگانی این نیاز ها فزونی پیدا کرد و هفته تربیت بدنی فرجه ای شد تا تبلیغات وسیعتری نسبت به تشویق آحاد جامعه به ورزش به وجود آید و اکنون که سال های به نسبت مدیدی از آن دوره آغازین می گذرد باید به داوری نشست که مسوولان ورزش کشور چقدر به ایده ال های مورد وثوق نزدیک شده اند که باز هم متخصصین تربیت بدنی از در صد بالای چاقی و کم تحرکی در بین نسل نو‌جوانان و جوانان هشدار می دهند و متولی ورزش همگانی دایم از کمی توجه گله می کند و وزارت آموزش و پرورش دلش را به مسابقات دوران مدرسه ای خوش کرده است.
می دانیم کاچی به از هیچی است ولی آیا حدود پنج دهه زمان مفیدی برای رسیدن به کمال در این رهگذر نبوده است؟
نویسنده: حسین علی اسماعیلی