شنبه یکم اردیبهشت ماه

پرستویی؛ هنرمند باشرف و مردمی

هرچند ورزش یک مقوله فنی است اما به یاد داریم که از دیرباز هنر و ورزش قرابت و همجواری زیادی با هم داشته اند و چه بسیار قهرمانانی که به هنر روی آورده اند و شاهد بوده ایم که در تمرینات تیم های ملی رشته های مختلف از هنر موسیقی برای تلطیف محیط و تشویق ورزشکاران استفاده شده و به عنوان یک عضر حرکتی و انگیزشی انطباق ملموسی با ورزش داشته است.

از نگاه دیگر ورزش یک پدیده اجتماعی است و هیچ پدیده اجتماعی هم از هنر جدا نیست، این نگاهی فلسفی به دو مقوله یاد شده است، اما انگیزه ما از پرداختن به این مقوله اظهارنظر پرویز پرستویی درباره وقایع اخیر کشتی درباره تغییر رنگ مدال کمیل قاسمی در بازیهای المپیک لندن است که گویا باب طبع برخی منتقدان قرار نگرفته است می دانید که با مثبت اعلام شدن دوپینگ کشتی گیران گرجی و ازبک اختلاف نظرهایی درباره مدالی که به کمیل قاسمی کشتی گیر نام آور ایرانی تعلق می گیرد پیش آمده و حتی عده ای آن را به توافق پنهان فدراسیون کشتی ایران و روسیه ربط داده اند، اما در این بین پرویز پرستویی هنرمند ورزشکار سینما و شهربانو منصوریان با گذاشتن پست و کامنتی از کمیل قاسمی حمایت کرده اند و از کمیته ملی المپیک خواسته اند که طلا را به اردوی ایران بیاورند، این مساله باعث شده تا برخی از پرستویی انتقاد کنند که چرا در حوزه غیر تخصصی وارد شده و اظهار نظر می کند.  width= در دنیای سیاست زده ورزش همه چیز امکانپذیر است اما پرویز پرستویی هرچه گفت و نوشت از سر تعصب و شور ملی بوده است و باید در دوران انسانهای سنگ شده به اینهمه احساسات پاک و وطن دوستانه احسنت گفت. پرستویی طی چهار دهه گذشته ثابت کرد که هنرمندی شریف و مردمی است که بدور از هرگونه تعلقات جناحی، فقط جناح مردم و را گرفته و در بسیاری از صحنه ها و حوادث اجتماعی و طبیعی حضوری پررنگ داشته است. او سوای توانمندیهای فردی و تخصصی اش که موجد تغییر نگاه به هنرمندان شده است، عاری از هرگونه حاشیه سازی و حاشیه پردازی به اصالت کارش پایبند مانده است، شاید خیلی ها ندانستند که او برادر یک شهید بزرگوار است اما می دانند که پرستویی هرگز از رانت ها استفاده نکرده و نان را به نرخ روز نخورده است، در بین همین ورزشی که ما سنگ آن را به سینه می زنیم چقدر آدم را می شناسید که همواره در درگاه این رئیس و آن مسوول ایستاده و فرصت   طلبی کرده اند؟ و البته چه بسیار قهرمانان شریفی را به یاد داریم که در گفت و گوهای خود از هنر، هنرپیشه، فیلم، سینما و موسیقی و... گفته اند؟ حق نداریم حق اظهار نظر را از یک برند دوست داشتنی هنر و سینما زایل سازیم، می پذیریم افراد وقتی در کمیته فنی یک فدراسیون قرار می گیرند باید صد در صد فنی باشند اما حمایت های معنوی و ملی اندیشی حد و مرز نمی شناسد. تلاش کنیم که شور ملی را به هر نحوی که هست در جامعه زنده نگه داریم. نویسنده: رضا اسماعیلی