گماردن ۸ مرد دفاعی و عقب نشینی محض در وقت نخست بلای تیم ما شد و فرصت طلایی برای صعود از دست رفت.
در تحلیل روز گذشته و با توجه به دو بازی آمریکا در برابر ولز و انگلیس اشاره داشتیم که اساس حرکات حریف از جناح راست پایه گذاری می شود.
آنجا که" سرجینیو دست " مدافع نفوذی باشگاه میلان با مشارکت دائمی در پایه گذاری حملات و همخوانی او با یونس موسی بسیار زهر دار است.
در وقت نخست این دو بارها از راست تیم ما را آزار دادند .میلاد محمدی در جناح چپ تنها بود و حاج صفی در برگشت به عقب با کندی عمل می کرد.
آمریکا که در وقت نخست دونده تر از ما بود و میانه میدان را با پولیشیچ و مک کنی در اختیار داشت، تنها گل بازی را هم از نفوذ سرجینیو دست و ارسال توپ او و ضربه پولیشیچ بدست آورد.
در وقت نخست تیم ما در فاز تهاجمی حرفی برای گفتن نداشت و آزمون در خط حمله کم تحرک و ساکن بود و توپ های ساخته و پرداخته ای از سوی هافبک ها به او و طارمی نرسید.
کی روش در وقت دوم احتیاط را کنار گذاشت و با فراخوانی قدوس به میدان در پی بازی سازی او بود.
در ادامه بازی با ورود ترابی، جلالی و انصاری فرد شکل و شمایل تهاجمی و رو به جلوی تیم ما بهتر شد و دفاع آمریکا کاملا عقب نشست.
در این لحظات جلالی توپ های ساخته و پرداخته ای از جناح چپ روی دروازه حریف ریخت و آمادگی خود را به رخ کشید.
معلوم نشد به چه دلیل این بازیکن جوان و قبراق در بازی‌های گذشته نیمکت نشین شده است!
آخرین فرصت ایران در ثانیه های پایانی با ضربه‌طارمی وخطای دفاع مرکزی آمریکا روی او از دست رفت.
طارمی و دیگر بازیکنان اعتقاد به خطای پنالتی داشتند، اما داور بی تفاوت از این صحنه گذشت.
تیم ما با این باخت خفیف با جام ۲۲ خداحافظی کرد و با قرار گرفتن در رده سوم گروه وداعی تلخ داشت.
انگلیس و آمریکا از این گروه راهی دور دوم شدندو ایران و ولز از گردونه رقابت‌ها خارج شدند.
نویسنده: احمد میرزاییان