دیروز مقدماتی در باب مقرران ناظر بر فعالیت واسطه ها را نوشتیم و امروز مفادی دیگر از این مقررات را که منبعث بر دستورالعمل فیفاست یادآوری می کنیم تا متوجه شویم که واسطه های ما که هریک نام ایجنت را هم برای خود برگزیده اند که این موارد را اجرا می کنند یا نه؟

در ماده هشت این آیین نامه آمده است، نام واسطه هایی که از سوی فدراسیون ثبت شده باشد مجاز به فعالیت هستند، مجموع مبالغی که به عنوان اجرت به واسطه ها پرداخت می شود در کنار وجوهی که باشگاه ها به بازیکنان پرداخت می شود به تفکیک مشخص شود، بازیکنان مکلف هستند هرگونه اجرت و دستمزدی که بین آنها و واسطه توافق شده را کتبی به سازمان لیگ فدراسیون اعلام کنند و فیفا، کنفدراسیون ها و فدراسیون های ملی مجاز هستند در راستای تحقیقات و بازرسی های خود، اسناد، مدارک و قراردادهای بسته شده بین واسطه ها و بازیکنان و باشگاه را مورد بررسی قرار دهند و بازیکن حق اعتراض نخواهد داشت، بر اساس ماده نهم این آیین نامه اجرت واسطه گری هم مشخص شده و مطابق آن برای بازیکن زیر 18 سال نباید اجرتی به واسطه پرداخت شود و نیز قید شده تمام اجرتی که یک بازیکن در هر قرارداد به واسطه پرداخت می کند نباید بیشتر از 10 درصد کل درآمد ناخالص بازیکن در کل مدت اعتبار قرارداد باشد و واسطه در هیچ صورتی از پاداش بازیکنان سهمی نخواهد داشت. خب، به راستی کدام قراردادی در فوتبال ما اینگونه تنظیم شده و کدام واسطه بر مبنای حقوقی عمل می کند و آیا توافق نامه ها به دنبال شیوه نامه ای که خود فدراسیون فوتبال آن را منتشر کرده است اجرا می شود؟ اگر اینگونه است چگونه واسطه های فوتبال ما ظرف مدت کمی از نظر مادی از فرش به عرش رسیده اند و کارشان به جایی رسیده در بسیاری مواقع چوب لای چرخ فوتبال ملی هم می گذارند، بحث و تفصیل زیاد است فقط می پرسیم آیا وقت آن فرا نرسیده که سازمان بازرسی وارد این قضایا شود؟

نویسنده: فرشید صادق زاده