جمعه دهم فروردین ماه
جام جهانی و دستاورد نازل ما؛

امان از حرفهای تکراری و کلیشه ای!

عملکرد فدراسیون و کادر فنی و نتایج تیم ما در قیاس با ژاپن، استرالیا، عربستان و کره قابل دفاع نیست.

بی جهت آدرس غلط به هواداران ندهیم و با سخنان تکراری فوتبال را به بیراهه نبریم. همیشه بعد از حذف از مسابقات بین المللی، تشکیل کمیته بررسی دلایل شکست را پیش کشیده ایم. طیفی از کارشناسان و رسانه ها هم که قرابتی با اهالی فدراسیون دارند، همواره با پاک کردن صورت مساله، تحلیل هایی کلیشه ای ارائه می دهند. این طیف همیشه عنوان می کنند که باید از جام جهانی یا فلان رقابت بین المللی درس بگیریم و تجارب آن را چراغ راه آینده قرار دهیم.

از این طیف همراه و نان به نرخ روز خور می پرسیم که در سه بار حضور در جام جهانی کدام درس را گرفته و کدام راه غلط گذشته را اصلاح کرده ایم؟ حضور آدم های تکراری و امتحان پس داده در عرصه مدیریت و کادر فنی چه حاصلی داشته است؟ا مروز ژاپن، استرالیا و مراکش که راهی دور دوم شده اند، بر اساس منطق و درایت و اصلاح ساختار فوتبال خود راه صعود را می پیمایند. عربستان و کره جنوبی هم عملکرد قابل قبولی داشته اند. در قیاس با این تیم‌ها و نمایندگان آسیایی که حریف ما در جام ملت‌ها خواهند بود، ما چه راهی را طی کرده ایم؟

ژاپن تیم های آلمان و اسپانیا را برده و عربستان هم آرژانتین را از پیش رو برداشته است. مراکش که در دوره پیش به ما باخته، در این رقابت ها به عنوان تیم اول راهی مرحله بعدی شده است. آیا دریافت شش گل از انگلیس و باخت به آمریکا و نمایش فوتبالی از هم گسیخته و دفاعی قابل دفاع است و...

اعتقاد داریم فوتبال ملی ما نیاز به پوست اندازی و جوانگرایی دارد. در عرصه مدیریت هم نیازمند تغییر کلی در میان عناصر تصمیم گیرندگان این رشته داریم و کارها را باید با اصول علمی پیش ببریم. تیمی که در قطر حاضر شد در زمره پیرترین تیم جام جهانی قرار گرفت. برای جام ملت ها تعداد کثیری از بازیکنان پا به سن گذاشته را باید کنار بگذاریم و به جوان ‌ها میدان بدهیم. تغییر در کادر فنی هم از نیازهای اساسی است. با دیدگاه کی روش و شیوه های دفاعی او به جایی نخواهیم رسید. باید تصمیمات شجاعانه و مدبرانه را در مدیریت فوتبال ملی اعمال کنیم و راه غلط گذشته را کنار بگذاریم. برای رسیدن به مقصود باید مسابقات باشگاهی و لیگ فوتبال را جدی بگیریم. نظم اصولی در برگزاری لیگ باشگاهی و فرصت دادن به جوان‌ها هم یکی از غفلت های همیشگی ما است. امروز اغلب تیم ‌ها از جوانگرایی واهمه دارند و به نتیجه گرایی و بردهای خفیف دل بسته اند. خالی شدن فوتبال باشگاهی از حضور جوان‌ها و پدیده ها هم از جمله غفلت های ما است که تیم ملی از آن زیان دیده است. آیا با این تفاسیر می توان به آینده فوتبال ملی امیدوار بود و به مردم و هواداران تضمین داد که این عملکرد بد در جام ملت های آسیا جبران شود و آب رفته بجوی بازگردد؟

نویسنده: احمد میرزاییان