الجزیره اسپورت در مقاله ای به تلخ و شیرین و اتفاقات نادر جام جهانی فوتبال اشاره کرد.

از چهل و هشت تیمی شدن جام جهانی آینده تا بحث فلسطین و سرمایه گذاری کلان قطری ها با طرح این پرسش که آیا واقعا ارزشش را داشته است؟

در این گزارش آمده است ده نکته ای که از مرحله گروهی جام جهانی قطر آموخته ایم.

دور اول فینال با وقت های تلف شده زیاد، کارت های قرمز کمی و رقابت آزاد برای کفش طلا همراه بود.با 48 بازی و کل مرحله گروهی در قطر در حال حاضر، در اینجا برخی از چیزهایی است که ما تاکنون یاد گرفته ایم.

1 - فیفا اصرار دارد که داوران به دقت زمان‌هایی را که در جشن‌های گل، تصمیم‌ های VAR و اتلاف وقت از دست رفته اضافه کنند. در ابتدا دیدن 9 یا 10 دقیقه اضافه شدن 9 یا 10 دقیقه در نیمه دوم و پایان بازی ها شگفت آور بود، اما به نظر می رسد که هواداران در نیمه های مرحله گروهی از نظر ذهنی وفق داده اند و از اینکه مسئولان فقط 6 یا 7 دقیقه بازی اضافه کرده اند ناامید شده اند و وقتی نتایج بازی‌ها به اندازه پرتغال - غنا سرگرم‌کننده یا به اندازه اکوادور - سنگال پرتنش بوده است، چه کسی از فوتبال بیش از این انتظار دارد؟

2 - مراکش و ژاپن شانس صعود به گروه های خود را بر هم زدند، اما هر دوی آنها برای انجام این کار به بیش از یک نتیجه شوک نیاز داشتند. ژاپن موفق شد با یک گل برگشتی مشابه آلمان و اسپانیا را 2-1 شکست دهد و پیشرفت کند. مراکش شکست بلژیک را به تساوی مقابل کرواسی اضافه کرد و سکوی پرشی برای موفقیت را به آنها داد. اما همانطور که عربستان سعودی ثابت کرد یک شوک کافی نیست. آنها نتوانستند از پیروزی خیره کننده ابتدایی خود مقابل آرژانتین استفاده کنند.

اگرچه هنوز هم به عنوان یکی از بزرگ‌ترین شوک ‌های جام جهانی خواهد بود و سعودی ‌ها تعطیلات ملی را از آن خارج کردند، اما آرژانتین در صدر گروه قرار گرفت و در مرحله یک شانزدهم نهایی قرار گرفت ولی عربستان سعودی ناکام ماند.و تصور کنید قبل از شروع مسابقات به کامرون بگویید که برزیل را شکست داده و با صربستان مساوی خواهد کرد اما با این وجود جواز صعود را به دست نیاورده است؟

3 - ایده استفاده از حسگرها در توپ و ردیابی حرکت بازیکنان برای کمک به تصمیم گیری های حاشیه ای آفساید به خودی خود وحشتناک نیست. با این حال، به نظر می‌رسد که اجرا، به جای تسریع در تصمیم‌گیری، منجر به طاعون تصمیم‌های بی‌رحمانه شده است. بر اساس تخلفات آفساید میکروسکوپی که هیچ انسانی متوجه آنها نشده یا حتی درخواستی برای آنها نکرده است، گل ها حذف می شوند یا پنالتی ها به هدر می رود.

4 - انر والنسیا با هم تیمی‌هایش در اکوادور به خانه بازگشته است، اما در حالی که نمی‌توانی در برابر کیلیان امباپه که فرانسه به عمق رقابت‌ ها پیشرفت می‌کند، عقب نشینی نکنی، مارکوس راشفورد از انگلیس، کودی گاکپو از هلند و آلوارو موراتا از اسپانیا همگی دقایق بیشتری در پیش دارند و با هم برابری می‌کنند.

امباپه با سه گللیونل مسی، ریچارلیسون، بوکایو ساکا، اولیویه ژیرو، ریتسو دوآن، برونو فرناندز، بریل امبولو، آندری کراماریچ و فران تورس همگی روی دو گل قرار دارند و دیدارهای دور دوم در پیش است. یک هت تریک می تواند آن را تغییر دهد.

5 - جام‌های جهانی اغلب با انبوهی از کارت ‌های قرمز پس از صدور دستورات داوری جدید فیفا مشخص می‌شوند، فکر کنید قرمز فوری برای تکل از پشت که ناگهان در سال 1994 ظاهر شد و باعث شد مارکو اچوری از بولیوی دستور حاشیه نشینی خود را در بازی افتتاحیه مقابل آلمان دریافت کند ولی امسال از تکل از پشت خبری نبود.

وین هنسی دروازه بان ولز به دلیل یک چالش بزرگ از زمین اخراج شد و وینسنت ابوباکار کامرونی به دلیل درآوردن پیراهن خود در جشن پیروزی خود در برابر برزیل کارت زرد دوم را گرفت و این برای بازیکنان در تمام مراحل گروهی بود. مسلماً پائولو بنتو، سرمربی پرتغالی کره جنوبی نیز پس از شکست مقابل غنا به دلیل اعتراض کارت قرمز دریافت کرد، اما در مقایسه با 18 کارت قرمز در مرحله گروهی در سال 2006 و 13 کارت قرمز در سال 2002، همه اینها بازی دوستانه کودکانه بود.

6 - برزیل همیشه برزیل خواهد بود، آنها برای یازدهمین بار متوالی در صدر گروه خود قرار گرفتند. شاید بعد از آن شکست غیرمنتظره مقابل کامرون روی تفاضل گل بود، اما سال 1978 آخرین باری بود که برزیل نتوانست در گروه اول جام جهانی قهرمان شود. درسی است که بدانیم، اگر با برزیل مساوی می شوید، هدف خود را برای رسیدن به مقام دوم قرار دهید.

7 - تعادل کنفدراسیون ها (کمی) پس از سال 2018 بازسازی شد. کشورهای یوفا در طول جام‌ های جهانی اروپایی بیش از حد عمل می‌کنند و در روسیه در سال 2018 - مانند آلمان در سال 2006 - به طور کامل 10 مورد از 16 جایگاه در دور دوم در اختیار تیم‌های اروپایی قرار گرفت. این بار ترکیب بیشتری از گروه‌ها وجود دارد هشت تیم اروپایی، دو تیم از آمریکای جنوبی، یک تیم از آمریکای شمالی، دو تیم از آفریقا و سه تیم بی‌سابقه از آسیا، یک شانزدهم نهایی متعادل‌تر را در سطح جهانی تشکیل می‌دهند.

8 - تیم اروپایی حتی با بازیکنان ستاره نمی‌توانند فقط به میدان بروند و انتظار صعود را داشته باشند.دانمارک، بلژیک، آلمان و ولز همگی با اطمینان از صعود به مرحله حذفی وارد مسابقات شدند و برخی از آنها فکر می‌کردند که حتی شانس بیرونی برای کسب جایزه اصلی را دارند. همه آن‌ها در یک سری نمایش‌های گرم مقابل تیم‌هایی از کنفدراسیون‌های دیگر انجام دادند که به این معنی بود که علی رغم اینکه نام‌ های بزرگ پیش از مسابقات بودند، کریستین اریکسن، کوین دی بروین، توماس مولر و گرت بیل همگی در پروازهای اولیه به خانه ختم شدند.

9- شبح مسائل حقوق بشر در جشن قطر باقی ماند. تزلزل دائمی سازمان‌دهندگان و فیفا در مورد اینکه آیا کاپیتان‌ها می‌توانند بازوبندهای LGBTQ+ را بپوشند، یا اینکه آیا هواداران می‌توانند لباس‌هایی با رنگین کمان بیاورند، به این معنی است که موضوع سابقه حقوق بشر قطر هرگز از صحنه خارج نمی‌شود. قطر با 12 سال آماده سازی و 200 میلیارد دلار هزینه شده برای امتیاز میزبانی، بدترین عملکرد جام جهانی را توسط یک کشور میزبان انجام داد. ارزشش را داشت.

10- ما دیگر هرگز شبیه آن را نخواهیم دید. فرمت 32 تیمی در سال 1998 برای فرانسه معرفی شد، اما امسال آخرین بار است. برای سال 2026، ایالات متحده، مکزیک و کانادا میزبان مشترک 48 تیم خواهند بود. یعنی طبق برنامه های فعلی 16 گروه سه نفره. تخم‌گذاری تضمین می‌کند که شانس گروه‌های مرگ کم است، و هر گروه شانسی وجود دارد که در بازی‌های نیمه گرم نهایی که دو تیم می‌دانند تساوی با اهدافشان مطابقت دارد و هر دوی آنها را به پایان می‌رسانند، سقوط کنند. با این حال زمزمه هایی وجود دارد مبنی بر اینکه فیفا ممکن است این تصمیم را دوباره بررسی کند. صرف نظر از فرمتی که آنها در نهایت انتخاب می کنند، این آخرین مرحله گروهی جام جهانی بود که ما آن را در 24 سال گذشته می شناسیم.

مترجم: هستی رفیعی