جمعه دهم فروردین ماه

چند پرده از فوتبال

بلند پروازی فدراسیون فوتبال آغاز شد.

پرده اول :داستان جام جهانی بدون هر گونه دستاوردی برای فوتبال ما به پایان رسید.

با چه شوق و ذوقی توانستیم به جام جهانی راه پیدا کنیم اما این شور با عملکرد ضعیف کی روش و تیم ملی و قرار گرفتن در نقطه صفر به پایان رسید.

اکنون به جای پاسخگویی و ارائه دلایل ناکامی، مسائلی مطرح می شود که منطقی پشت آن وجود ندارد. بنابراین توصیه می کنیم فدراسیون فوتبال به جای فرافکنی دنبال یافتن راهکار های جدید برای برون رفت از وضعیت کنونی باشد.

پرده دوم: دبیر جدید فدراسیون فوتبال که خیلی نرم و آهسته به صندلی دبیر کلی نزدیک شد، هنوز نیامده  

وعده هایی ارائه داد که برای تحقق آن باید به فانوس دنبال ماجرا رفت از جمله میزبانی جام جهانی، میزبانی جام ملت های آسیا و ساختن ورزشگاه های آنچنانی تا شاید از قید و بند ورزشگاه پیر پایتخت رهایی یابیم و نیز بحث حرفه ای شدن فوتبال ما در تمام سطوح باشگاهی که گویا اهم این وعده ها است به صورت مطلق جناب دبیر به دلیل ضیق وقت از دیگر وعده ها فاکتور گرفتند والا وعده ها نقش هفتاد من کاغذ را پیدا می کرد. یکی جناب دبیر تازه از راه رسیده را آگاه سازد که شما به جای این حرف ها و وعده های تکراری، محبت کنید ابتدا پول حق قضاوت معوقه داوران را پرداخت کنید، بقیه امور ان شاالله قابل حل خواهد بود.

پرده سوم: انتظار این بود که مهدی تاج در اولین سخنرانی اش پس از ناکامی تیم ملی در جام جهانی در این ارتباط توضیحاتی ارائه دهد، اما پنداری ایشان زودتر از دیگران تیم ملی را فراموش کرده اند، وی در دسته بندی الویت کارهای فدراسیون فوتبال به همه چیز از جمله ساخت و ساز ساختمان اداری فدراسیون فوتبال اشاره کرد به جز بحث تیم ملی، آقای تاج! چیزی نزدیک به یکسال دیگر جام ملت های آسیا شروع خواهد شد، تیم ملی کجاست؟ تکلیف سرمربی تیم ملی چه می شود؟ بازگویی دلایل عملکرد ضعیف تیم ملی کجا رفت؟ آقای تاج! کجایید شما؟ به فکر تیم ملی و آینده آن باشید، مواظب ناراحتی قلبی تان باشید!

خلاصه اینکه اینبار همه چیز با گذشته فرق دارد باور کنید!

نویسنده: اکبر عزیزی