مدیران تکنولوژی ستیز عامل عقب ماندگی فوتبال ایران اگر بگوییم فوتبال ایران روند حرفه ای خود را طی می کند حرف بیهوده ای است.
اگر اینطور بود از ابتدای فصل سیستم کمک داور ویدئویی در لیگ ایران راه اندازه شده بود اما درگیری های داخلی پشت پرده بین جناح های قدرت و افراد حقیقی و حقوقی خاص هم برای واسطه گری این قرارداد این فاصله را بیشتر خواهد کرد.
تلاش واسطه ها برای سواستفاده از فوتبال بدون شک در مسیر امضای قرارداد تا بهره برداری از سیستم کمک داور ویدئویی بسیاری اتفاقات خواهد افتاد که البته می تواند با کارشکنی هایی هم همراه باشد. همین حالا اخبار خوبی از واسطه ها که خود را وارد این جریان کردند به گوش نمی رسد. برخی از تلاش واسطه شرکت بلژیکی می گوید و عده ای دیگر خبر از برخی مدیران فدراسیون نشین می دهند. همه در تلاشند افراد و شرکت های وابسطه به خود را وارد چرخه ورود این سیستم کنند تا به نوایی رسیده و از تن نحیف فوتبال ایران نهایت بهره برداری کنند.
این را در کنار شرکت های وابسته به برخی باشگاه ها، مدیران سابقا فوتبالی و البته ارگان های دولتی بگذارید. از خبر های واصله اینطور به نظر می رسد که افراد حقیقی و حقوقی با استفاده از قدرت رسانه‌ای و برقراری ارتباطات با نهاد های گوناگون، در تلاش برای گرفتن انحصار سیستم کمک داور ویدئویی هستند؛ در این بین چیزی که اهمیت ندارد فوتبال ایران است که تاکنون روی خوش ندیده و ظاهرا با سیستم موجود نخواهد دید.
شرکت بلژیکی برنده بلیت شانسلازم است بدانید چندی پیش تعدادی شرکت به دلیل تحریم از همکاری با فدراسیون فوتبال ایران منصرف شدند و رقابت برای این مهم بین دو شرکت اروپایی ای‌وی‌اس بلژیک و اسلومو روسیه در جریان بود. همان زمان ایراداتی به عقد قرارداد با شرکت روسی گرفته شد و به نوعی قراردادی ضرر ده عنوان شد از این رو مذاکرات نیمه تمام ماند. تا این که فدراسیون درگیر حواشی ریاست و انتخابات شد و کلا موضوع به دست فراموشی سپرده شد. پس از آن در همین روزهای اخیر بار دیگر موضوع سیستم کمک داور ویدئویی در فوتبال ایران داغ شد و هیات رئیسه فدراسیون شرکت بلژیکی ای‌وی‌اس را برای عقد قرارداد انتخاب کرد در همین راستا نامه نگاری ها و مکاتبات آغاز شد تا مجوز ها و استعلام های لازم از نهاد های مربوطه گرفته شود. این خود پروژه ای زمان بر است که البته موانع بسیاری بر سر راه خود می بیند.
استارت کار بدون حرفه ای گری در همین راستا گروهی در فدراسیون فوتبال مسئولیت امور را بر عهده گرفته و در جهت ورود سیستم و همچنین امضا نهایی قرارداد اقدام می کنند.
در نتیجه محقق شدن این روند کلاس های آموزشی برای داوران برگزار خواهد شد. البته لازم به یادآوری نیست که این روند آموزشی پروژه ای وقت گیر و طولانی خواهد بود. پس از آن تست های اولیه است که در صورت تایید باید یک بار هم در دیداری رسمی مورد ارزیابی قرار بگیرد و در صورت تایید فیفا می تواند وارد روند بهره برداری شود. با همه این ها باز هم سیستم کمک داور ویدئویی با تجهیزات پیشرفته‌ای نخواهیم داشت چرا که تحریم ها این اجازه را نمی دهد که بتوانیم از به روز ترین و حرفه ای ترین تجهیزات این سیستم همچون آن چیزی که در قطر دیده می شود استفاده کنیم. یا شرکت طرف قرارداد نیز با امکانات صددرصدی به کمک ما نیامده و او نیز در این مهم ایراداتی دارد که اجازه راه اندازی کامل سیستم کمک داور ویدئویی را به ما نمی دهد. در نتیجه آنچه در ایران احتمالا شروع به کار خواهد کرد یک ورژن پیشرفته و دلچسب نیست بلکه ساده‌ترین سیستم ممکن خواهد بود.
مانعی به نام ورزشگاه خریداری سیستم کمک داور ویدئویی یک طرف کار است اما مشکل اصلی ورزشگاه های ایران است که از نظر سخت افزاری امکان نصب و راه اندازی تجهیزات را در شرایط کنونی ندارند و این خود معضل بزرگی به‌حساب می‌آید. برای تجهیز این استادیوم ها قطعا وقت و هزینه زیادی لازم است.
مشکلی که با توجه به سابقه ای که از تجهیز ورزشگاه ها داریم از ورود سیستم کمک داور ویدئویی هم سخت تر است. این کار هم بودجه خوبی لازم دارد و هم افراد متخصص و خواهان تجهیز ورزشگاه ها. هر بار ایرادات اساسی تر به ورزشگاه ها از سوی متولیان آنها به سخره گرفته و عملا کاری نمی کردند.
در نتیجه توقع همکاری در تجهیز ورزشگاه ها به امکانات نسب این سیستم کمی بعید است. نمونه آن ورزشگاه وطنی با هزارن ایران، استادیوم آزادی با ایرادات اساسی و حتی ورزشگاه هایی مثل ورزشگاه آلومینیوم اراک و پاس و .. از این رو نباید همچون وزیر ورزش که امیدوار بود این سیستم از نیم فصل دوم راه اندازی شود خوشبین باشیم چرا که هنوز تا رسیدن به این شرایط و پشت سرگذاشتن این مشکلات فاصله زیادی داریم. در واقع آن زمان که دیگر کشورها سیستم کمک داور ویدئویی رانسب می کردند اقدامات لازم را از مدت ها قبل شروع کرده بودند و ورزشگاه هایشان این ایرادات ابتدایی استادیوم های ما را نداشت. در نتیجه دلخوش بودن به آن به این زودی ها خیالی باطل است.جایگاه کوچک بین المللی مابه خوبی می دانیم اگر فوتبال ایران هرچه سریع‌تر نسبت به راه‌اندازی این تکنولوژی اقدامات قانونی را انجام ندهد، نه تنها تمام داوران ایرانی در مسابقات بین‌المللی حذف خواهند شد چه بسا امکان میزبانی در مسابقات بین المللی از جمله میزبانی نمایندگان خودمان در لیگ قهرمانان آسیا را هم از دست خواهیم داد.
این موضوع وقتی دردناک می شود که می دانیم مدیران و مسئولان فوتبال و ورزش ایران در این چند سال علا رغم اطلاع از خیز بلند تکنولوژی در داوری نسبت به آن همچون بسیاری موارد دیگر بی تفاوت بودند. به همین دلیل است که زمانی به فکر استفاده از این تکنولوژی افتادیم که خطرهای بزرگی ما را تهدید می کنند. جایگاه ما در جوامع بین المللی کوچک و کوچکتر می شود و این به دلیل ناکارآمدی مدیران تکراری عرصه ورزش و عدم درکشان از آنچه در جهان ورزش در حال شکل گیری است نشات می گیرد.
گزارش: نیلوفر مژدهی