رویای جام جهانی امشب به پایان می رسد.

هیچ یک از 32 تیم برای باختن راه قطر را در پیش نگرفته بودند همه آمده بودند تا برنده شوند و لااقل جایی در بهترین مکان فوتبال دنیا پیدا کنند، اما جام جهانی یک رویداد صرف ورزشی نیست.

پل ویدوپ، یکی از آکادمیک های بازرگانی ورزشی در دانشگاه منچستر، می گوید: اصل هدف جام جهانی بسیار تحت تأثیر بازی های المپیک بود و ایدئولوژی در این میدان همیشه طلا، نقره و برنز بود. این در نحوه سازماندهی جام جهانی منعکس می شود. فیفا از فروش بلیت درآمد کسب می کند، یک مسابقه حداقل 45000 یا بیشتر در استادیوم بین المللی خلیفه را گرد می آورد که هر کدام بین 80 دلار (برای ساکنان قطر) تا 425 دلار پرداخت می کنند. این یک تکه منصفانه از تغییر است. قطر 2022 به افزایش درآمد فیفا با بیش از یک میلیارد دلار به بیش از 7 میلیارد دلار برای این دوره چهار ساله کمک کرد.
در سال 2018، حدود 9.8 میلیون بیننده بریتانیایی برای تماشای شکست انگلیس در پلی آف مقام سوم به بلژیک تنظیم شده بود. بیش از 26.5 میلیون نفر - 40 درصد از جمعیت بریتانیا - بازی قبلی انگلیس را تماشا کرده بودند: این فقط افرادی هستند که در خانه تماشا می کنند.

جیانی اینفانتینو، رئیس فیفا قطر از قبل این میزبانی را بهترین جام جهانی تاریخ نامید. و امسال، با بازی افسانه‌ای مراکش، و احتمال خروج لوکا مودریچ قهرمان کرواسی از صحنه بین‌المللی، در حالی که ویرانی کننده ی نیمه ‌نهایی هنوز خام است، یک فرصت دیگر برای بازگشت به خانه وجود دارد.

فیفا و کشور های میزبان هم به بعد گسترش فوتبال از طریق صنعت فوتبال رویاهای غیر واقعی را کنار بگذاریم و به این بیاندیشیم در این رهگذر کجای کار هستیم؟ حرف و سخن را کنار بگذاریم و برای دستیابی و ایدا آل ها برنامه اصولی داشته باشیم.

نویسنده: حسین علی اسماعیلی