در ایامی که آدمهای غیر ورزشی برای گرفتن سکان فدراسیون های ورزشی دو صدمتر رفته اند و از هر واسطه ای برای نشستن روی کرسی ریاست تشکیلات ورزشی کشور سوء استفاده می کند، چه خوشبخت اند ورزشهایی مثل کشتی که همیشه مردانی جنس خودشان را مصدر مسوولیت دیده اند. کشتی همیشه اینگونه بوده است.

پریروز محمدرضا طالقانی، دیروز رسول خادم و امروز هم علیرضا دبیر، که ردای ریاست این ورزش پرافتخار را بر تن کرده است. دبیر طی مدت به نسبت کوتاهی که بر صندلی ریاست فدراسیون نشست کارهای ارزشمندی را انجام داده است که ساخت خانه کشتی در مجموعه ورزشی آزادی (شهید ابراهیم هادی) بازسازی سالن جهانبخت توفیق به حتم از کارهای ماندگار وی خواهد بود. دبیر با اینکه همه عناوین جهانی و بین المللی در عرصه ورزش قهرمانی را به نام خودش خلق کرده است و از نوادر ورزش کشتی جهان بوده ولی باز به لحاظ فنی بر خردگرایی و همگرایی تاکید بسیار ورزیده و برگزاری مسابقات انتخابی برای پوشیدن دوبنده تیم ملی یکی از اقدامات به جای وی بوده که در سایه تفکرات فنی جمعی اعمال شد و موجی از امیدواری در جامعه کشتی مبنی بر شایسته سالاری ایجاد کرد که دیگر انحصارگرایی و گرایش های فردی در انتخابات اعضای تیم ملی محلی از اعراب نخواهد داشت و البته دبیر بارسنگین انتظارات و توقعات کل جامعه کشتی را بر دوش دارد، از دور افتاده ترین نقاط ایران تا مناطق کشتی خیزی چون کرمانشاه، مازندران گرفته و... یکی از توقعات از بین بردن دودستگی در این ورزش است؛ جنگهای حیدری، نعمتی همیشه چون خوره بر جان کشتی ما ریشه دوانده بود اما دبیر می تواند پیشگام زدودن ابرهای کدورت بار باشد. تیم خادم یا تیم دبیر یا هر گروهی دیگر نباید مانع از حضور شایسته ها از هر طیف و اندیشه ای در عرصه  خدمت به پرافتخارترین ورزش کشور باشد و حتم داریم علیرضا دبیر که عصاره کشتی ایران است، می تواند به این پراکندگی خاتمه دهد، ما خواهان کثرت وحدت در کشتی سرزمینمان هستیم و مطمئنیم که دبیر توانایی تحقق این مهم را هم دارد و اهالی محترم کشتی هم باید بدانند که در سایه وحدت و کنار زدن منافع فردی می توان به منافع ملی دست پیدا کرد و همه در سایه سار سازندگی و همدلی از این منفعت بهره ببرند. نویسنده: رضا اسماعیلی