پنجشنبه نهم فروردین ماه

عبادزاده: در فدراسیون انگار با دیوار حرف می زدم

روح الله عبادزاده مدافعی که از پایه شروع کرد تا به تیم ملی رسید و سپس به عنوان لژیونر در فوتبال آلمان دیده شد. یک مدافع کناری کلاسیک بود، خیلی زود آوازه اش در محافل فوتبال پیچید و در بوندسلیگا هم به یک بازیکن شاخص تبدیل شد اما سالهاست که به دست فراموشی سپرده شد. بسیار علاقه داشت تا در کسوت مربیگری فوتبال خود را دنبال کند، اما مورد بی مهری و بی احترامی قرار گرفت تا بین خود و فوتبال فاصله بیندازد.

عبادزاده دلی پر از درد دارد اما وقتی حرف از پیشکسوتان فوتبال به میان می آید، به احترام علی پروین به پا می خیزد. او می گوید: بزرگ تر از پروین در این فوتبال نداریم. *بعد از 30 سال زندگی با فوتبال، بعد از 30 سال کارگری در فوتبال امروز باید من ملی پوش فوتبال ایران، در کارگاه تولیدی لباس مشغول به کار شوم. *هیچ ارتباطی با فوتبال ندارم آقایانی که امروز در مصدر کار قرار گرفته اند، ما را نمی شناسند چون آنها با فوتبال غریبه هستند. *آقایان! این خیلی زشت است که من عبادزاده با سه دهه سابقه در فوتبال و افتخارات فراوان، وقتی به باشگاه پرسپولیس می روم نگهبان جلوی مرا بگیرد و اجازه ورود ندهد و با من مثل غریبه ها برخورد کند. *دلم پر از درد است، با اینحال چهارمین قهرمانی پیاپی تیم پرسپولیس را به کلیه بازیکنان، مدیران باشگاه، سرپرست و مربیان تیم و حتی به آن نگهبان و هواداران و لیدرها تبریک می گویم. گرچه در باشگاه را به روی ما باز نمی کنند اما با اینحال من پرسپولیسی هستم و تحت هیچ شرایطی از اصل خود دور نمی مانم. *در این شرایط بد، دلمان به بزرگواری یک مرد دلخوش بوده و آن علی آقا پروین است. بزرگتر از ایشان در فوتبال نبوده و نیست، هرجا نامش به میان می آید به احترامش بپا می خزیند اما همین مرد که پرسپولیس مدیون اوست، یک اتاق و یک قاب عکس خشک و خالی در باشگاه پرسپولیس ندارد. او همیشه دست مستضعفان را می گیرد و بزرگمرد است و پرسپولیس بسیاری از افتخاراتش را از رشادت های او دارد. *اگر به باشگاه های رئال مادرید، بایرن مونیخ و یا هامبورگ سر بزنید، خواهید دید که بازیکنان و اسطوره های آنها عکس هایشان به در و دیوار باشگاه نصب شده است. ما که به گرد پای علی آقا هم نمی رسیم پس باید رفت در همان لباس فروشی به کار مشغول شد. به جای اینکه با رفتارمان الگویی برای جوانان باشیم تا آنها به پیشکسوتانشان احترام بگذارند، آنها را از خودمان دلسرد کنیم. *دوست داشتم در کار مربیگری به کار خود در فوتبال ادامه دهم، در آلمان مدرک E را دریافت کردم که معادل A فعلی است. به ایران آمدم، اول به باشگاه پرسپولیس اندوخته های خودم را انتقال دادم تا بازیکنان پایه باید با طی اصولی رشد کنند سپس این طرح را در فدراسیون فوتبال مطرح کردم اما طول این مدت انگار با دیوار حرف می زدم (!) چون آقایان به دنبال چیز دیگری بودند و حرف های من برای آنها سودی نداشت. از پس بی مهری ها و بی تفاوتی ها فوتبال زده شدم و کنار کشیدم. البته اکنون با تیم پیشکسوتان پرسپولیس تمرین می کنیم که آنهم به خاطر کرونا تعطیل شده است. گفت و گو از: اکبر عزیزی