در اوج رقابت پرسپولیسی ها با استقلال و سپاهان کسب سه امتیاز طلایی از دیار کویر و آمادگی آرمانی ترابی، صادقی و امیری در  فاز تهاجمی ره آوردی با ارزش بود.

شاگردان یحیی با انگیزه بهتر و بدون محروم آماده پیکار با استقلال در شهر آورد شدند. نمایش پرسپولیس در مصاف با مس را باید از زوایای مختلف بررسی کرد و زیر ذره بین برد.

آنها از ابتدا یا بازی مالکانه و تثبیت موقعیت در میانه میدان و انتقال توپ به کناره ها طراحی خوبی برای ایجاد شکاف در دفاع حریف داشتند.

ترابی و صادقی( دو بال کناری) در بهترین شرایط بدنی  بودند. به ویژه صادقی که از کمند آسیب دیدگی رهایی یافته است.

نفوذهای او از کناره ها و همخوانی او با اسماعیلی فر در راست چشم نواز بود. ترابی هم در چپ با امیری زوجی طلایی شکل داده بود. عبدی هم گویی از لاک بی تفاوتی خارج شده و در خط حمله در صدد خودنمایی است.

پرسپولیس اگر چه در وقت نخست ابتکار عمل را در دست داشت و بیش از ده موقعیت به دست آورد، اما از اواسط وقت دوم به یک باره تحلیل رفت و دچار بی تفاوتی بازیکنان به ویژه در مرکز میدان شد.

دریافت گل و به خطر افتادن چند باره دروازه بیرانوند طی ده دقیقه را نمی توان خبر خوبی در آستانه شهر آورد تلقی کرد.

این فراز و نشیب مقطعی اگرچه با تعویض های گل محمدی و ورود اسد بیگی، عالیشاه و آل کثیر و پریرا پوشش داده شد، اما تیمی که در ماراتن سنگین و رقابت تنگاتنگ با دو رقیب جسور و آماده قرار دارد، این همه نوسان و تغییر حالت مخاطره آمیز خواهد بود.

 این لغزش ها اگر در شهر آورد و دیدارهای آتی تکرار شود، قطعا قهرمانی پرسپولیسی ها را تهدید خواهد کرد.

همانطور که گفتیم پرسپولیس به نسبت گذشته روانتر و منسجم تر کار کرد و با انگیزه بهتری به شهر آورد گام گذاشت. گل محمدی در اواخر وقت دوم چند بازیکن سه کارته خود را بیرون کشید تا با تمام نیرو آماده رقابت با استقلال شود.‌ مسی ها نمایش خوبی داشتند و در وقت دوم جسورانه و متهورانه به دروازه بیرانوند یورش بردند.

امکانات ورزشگاه میزبان و توانایی اجرایی و ظرفیت آنها را باید ارج گذاشت. حیف که تیم خوب و دوست داشتنی مس در پایین جدول جا خوش کرده است.

حمایت  آنها از تیم‌های پایه و برنامه ریزی خوب در مباحث آکادمی ها را می توان استمرار داد و کرمان را به عنوان قطب اصلی فوتبال در دیار کویر معرفی کرد.

نویسنده: احمد میرزاییان