بیش از نیم قرن از غیبت تیم فوتبال امید در بازیهای المپیک می گذرد و حالا اخباری ناخوشایند در مورد عدم اعزام این تیم به بازیهای آسیایی هانگژو هم شنیده می شود.
به کرات گفته ایم و بارها اشاره داشته ایم که فوتبال ما فاقد طراحی و استراتژی است و همه چیز به روزمرگی سپری می شود!
نمونه بارز این ادعا، بی توجهی محض به تشکیل تیم امید است.
سالهای متمادی با امیدها که پشتوانه اصلی تیم ملی بزرگسالان را تشکیل می دهند،مانند غریبه ها و بچه ناتنی برخورد کردیم و عبرت نگرفتیم!
نیم قرن غیبت در المپیک هم‌مسئولان ورزش و فوتبال ما را از خواب گران بیدار نکرد.
جالب اینکه مقصران اصلی این ناکامی در همه حال توپ را در زمین دیگری می اندازند.
فدراسیون فوتبال بازیهای لیگ برتر و عدم‌همکاری کمیته المپیک را یکی از دلایل اصلی عدم تشکیل تیم امید قلمداد می کند.
کمیته ملی المپیک هم متولی اصلی تیم امید را فدراسیون می داند و از خود سلب مسئولیت می کند.
وزارت ورزش هم در مناقشه ایجاد شده بین کمیته المپیک و فدراسیون فوتبال ، تنها نظاره گر وقایع و رخدادهای جاری است و بس.
ماحصل این نگاه غلط و عدم‌پشتوانه سازی اصولی- حضور تیم‌ملی ایران - در جام جهانی قطر بود که به عنوان بدترین تیم حاضر به لحاظ معدل سنی بالا شناخته شد.
بازیهای آسیایی هانگژو در پیش است و فرصت بسیار محدود.
رقبای آسیایی از مدتها پیش دست به کار شده و با تدارک و برنامه مدون در حال سازماندهی هستند.
جالب اینکه مسئولان ما روز گذشته مدیر تیم امید را انتخاب کردند ، اما وزیر ورزش و کمیته ملی المپیک از عدم اعزام تیم به بازیهای آسیایی سخن گفتند!
این دوگانگی و تضاد در تصمیم‌گیری اساس فوتبال پایه را مختل کرده و آینده فوتبال ملی بزرگسالان را تهدید می کند.
روز گذشته مهدی تاج پس از نشست با مسئولان ورزش و کمیته ملی المپیک اعلام کرد، حبیب کاشانی به عنوان مدیر تیم امید برگزیده شد و طی هفته جاری مربی ایرانی آن هم معرفی خواهد شد.
باید به این نوع تصمیم گیریها دست مریزاد گفت که مشابه آن را در کشور دیگری نمی توان یافت.
معرفی مدیر و انتخاب مربی تیمی که اعزام آن به مسابقات آسیایی در پرده ابهام قرار دارد، تاسف بار است و ملال آور.
با این نوع نگاه‌های غلط و بی تدبیری محض، قطعا یک نسل شایسته از بازیکنان جوان و زیر بیست و سه سال ما می سوزند و آینده آنها مختل می شود.
نویسنده:احمد میرزاییان