سالها بود استقلال را چنين شاداب و سرحال نديده بودم.
شايد بعد از رفتن استراماچوني و با وجودي كه استقلال با فرهاد مجيدي به قهرمان رسيد اما هيچگاه مثل بازي با هوادار اينقدر سرحال، قبراق، شاداب، دونده و…ظاهر نشده بود.
كاري ندارم ساكت الهامي در اين بازي حتي در مهره چيني از ابتداي مسابقه اشتباه داشت، اما از مات شدن الهامي و شاگردانش بگذرم ، بايد اعتراف كرد؛ استقلال انگار منتظر بود تا فتح الله زاده برود تا به همان تيمي تبديل شود كه سالها انتظارش را داشتيم، تيمي با انگيزه و قوي كه هدفمند و با برنامه بازي كرد .
تيمي كه سرعت انتقال توپش بسيار بالا بود و بازيكنانش تا دقيقه ٩٠ دونده و جنگده ظاهر شدند و نيمكتش نيز قوي بود. چنين تيمي يك معناي ساده دارد؛ معنايي كه اگر دربي را ببرد شخصيت قهرماني دارد.
نویسنده: مجيد سعيدي