در ورزش ایران تعداد اشخاصی که هم ورزشکار سطح ملی بوده و هم دارای تحصیلات عالیه تربیت بدنی و علوم ورزشی باشند و از تجارب مدیریتی بهره ببرند اندک بوده و شاید تعداد آن ها به انگشتان یک دست نرسد.

اما عجیب اینکه همین شخصیت ها در دوران هجوم افراد غیر ورزشی در این تشکیلات بیرون گود قرار گرفته اند.

دکتر حسن میرزا آقابیگ کاپیتان سابق تیم ملی که حدود 20 سال در اداره کل ورزش و جوانان استان تهران دارای مسئولیت بوده و جز بنیان گذاران المپیاد ایران محسوب می شود از جمله  شایستگانی است که در سایه قرار دارد.

شاید ایراد وی این بوده که عافیت طلبی نکرده و در زمره ی افرادی که بودند تحت هر شرایطی را برگزیده اند نبوده و نیست.

با این ورزشکار تمام عیار ساعتی گپ زده ایم و از هر دری سخن رانده ایم، او درباره شرایط کنونی ورزش کشور نیز گفت: وقتی حرف مرد اول ورزش کشور نخوانند دور به دست افراد سفارشی می افتد و غیر ورزشی ها میدان دارمی شوند.

امروز همه ی هزینه های فدراسیون ورزشی را باشگاه ها بخش خصوصی می پردازند اما این بخش را کمترین نقش را در چرخه تصمیم گیری فدراسیون ایفا می کنند. ساختاری وجود ندارد تا از این موهبت همانند سایر نقاط جهان برای اعتلای ورزش کشور بهره بگیرند، چنین می شود که برخی از روسای غیرمرتبط ورزش از پایگاه اجتماعی این تشکیلات به نفع خود بهره می برند و اساس نامه فدراسیون های ورزشی را بر مبنای خواسته خود تغییر می دهند و فرهیختگان ورزش و سرمایه گذاران باشگاهی بیرون گود قرار می گیرند.

شاید فدراسیون فوتبال از این قاعده مستثنی باشد که تشکیلات خود را بر محور اساسنامه فدراسیون جهانی پایه گذاری کرده است و دیدم که علی رغم برخی مخالفان باز فیفا بر جریان امور نظارت کرده است. ما چاره ای نداریم جز اینکه منطبق با جهان ورزش حرکت کنیم.

دکتر آقابیگ درمورد بازی های آسیایی هانگژو نیز می گوید: با این شرایط اقتصادی بعید می بینم که تیم های ورزشی ما با آمادگی آرمانی آماده شوند، شاید حساسیت یکی دو رشته باعث شود که کمیته ملی المپیک به آن نگاه ویژه داشته باشد اما وقتی ورزشکار رکوردشکن دوومیدانی کفش آقایان را برای دویدن عاریه می گیرد نشان می دهد که چقدر وضع خراب است.

ما در فوتبال نیز هنوز مربی تیم امید را انتخاب نکردیم چگونه می خواهیم برای این تیم مدال برنز و طلا را کنار بگذاریم. به عنوان یک عضو ورزش کشور از آقای خسروی وفا رئیس کمیته ملی المپیک درخواست می کنم که تعداد نفرات اعزامی بازی های آسیایی را اعلام کند تا متوجه شویم چند نفر کادر، چند همراه و چه تعداد خبرنگار به چین می روند.

دراینگونه موارد همیشه برج ورزش بیشتر از خرج آن بوده است و عجیب اینکه هیچکس پاسخگو نبوده است اگر قرار باشد بدون برنامه ریزی ما مدال بگیریم پس نقش علم و دانش در ارتقای ورزشکاران چه می شود.

کاپیتان سابق تیم ملی بسکتبال درباره شرایط کنونی این ورزش نیز گفت: رئیس فعلی این رشته بدون برنامه و توان کافی روی صندلی ریاست نشسته و کارنامه موفقی ارائه نداده، بسکتبال ما در گذشته به عنوان تیم اول یا دوم آسیا جواز حضور در مسابقات جهانی را به دست آورده بود اما امثال مشاهده می کنیم که هشت تیم از آسیا جهانی شده اند و ما کار مهمی ارائه نداده ایم.

در رده های نوجوانان و جوانان نیز موفق نبودیم حالا می خواند سعید ارمغانی را از سرمربیگری تیم ملی کنار بگذارند درصورتی که با این ظرفیت بهترین مربیان دنیا را هم ارائه دهیم جزو سه تیم برتر آسیا هم نخواهیم بود. متاسفانه با رفتن نسل طلایی پشتوانه سازی نکرده ایم و درواقع چیزی از این رشته باقی نمانده است. در بانوان البته من با حضور مربی خوب خارجی موافق ام به شرط اینکه برای رده های سنی پایه باشد.

اقابیگ در خاتمه بار دیگر تاکید کرد: حال ورزش ایران اصلا خوب نیست، رئیس جمهور باید فردی را بالای سر ورزش قرار دهد که مدیر باشد و توانایی مقابله با اعمال نفوذ ها را داشته و از قدرت جذب خبرگان ورزش برخوردار باشد. ساختار مریض کنونی ورزش ایجاب می کند که از وزارت خانه دوباره به سازمان تربیت بدنی برگردیم و جلوی سفارشات مداخلات را بگیریم.

در حال حاضر 78000 باشگاه ورزشی در کشور وجود دارد که 50000 تای آن در وزارت ورزش ثبت شده است اگر این باشگاه ها را حمایت و باور کنیم هر یک اگر فقط پنج کارمند داشته باشند و صد ها ورزشکار را در خود جای دهند هزاران شغل در این کشور ایجاد و بخش عمده ای از مشکلات جوانان در ورزش مرتفع می شود.

گفت و گو: مهدی جمشیدیان