جمعه دهم فروردین ماه
به بهانه دربی

خاطراتمان را دفن نکنید

ضعف بزرگ و ایراد اصلی به دربی صدم غیبت بانوان در ورزشگاه آزادی است.

در حالی که آنها اخیرا اجازه ورود پیدا کرده بودند بار دیگر مانعی بی‌دلیل، باعث شد غیبت کنند.

اوج حساسیت در دربی امسال با توجه به شرایط دو تیم در جدول می توانست با حضور خانوم ها جذابتر شود اما به آنها اجازه حضور ندادند تا همچنان برگزاری مسابقات با همه ضعف‌ها فاجعه بار به نظر برسد. غیبت نیمی از علاقه مندان به فوتبال در شرایطی که به دلیل بی‌کفایتی برخی مسئولان ورزشی ورزشگاه صد هزار نفری آزادی گنجایش محدودی پیدا کرده اوج بی‌سلیقگی مسئولان برگزاری این بازی است.

تعدیل تعداد تماشاگران، نمایش سکوهای تخریب شده بدون هيچ استتاری، غیبت خانمها به عنوان نیمی از علاقه‌مندان به فوتبال و چهره زشت و تخریب شده ورزشگاه در کنار بی‌خانمان بودن دو تیم استقلال و پرسپولیس از زشتی‌های این فوتبال است. هر دو باشگاه هنوز خانه به دوش هستند و ورزشکاه میزبان ندارند.

جدال سرخابی‌ها در حالت معمول پر از حساسیت است. حالا حسابش را بکنید که چاشنی رقابت دو تیم برای قهرمانی آن هم در فاصله چهار هفته مانده به پایان لیگ به این ماجرا اضافه شده است. از نظر فوتبالی و فنی هرچقدر همه چیز سر جای خودش است و ما پیشرفت را در عملکرد دو تیم بزرگ و‌ مردمی می‌بینیم از نظر برگزاری وضعیت سال به سال بدتر می‌شود. 

برای دربی صدم باز هم خبری از حق پخش تلویزیونی نیست و همان تصاویر مزخرف و بی‌کیفیت را از شبکه ملی شاهد هستیم.

هنوز سیستم فروش بلیت بر اساس شماره صندلی قابلیت اجرایی شدن ندارد و هنوز هم اطلاعیه می‌دهند که اگر بلیت ندارید به ورزشگاه نیایید! وقتی این بی‌نظمی در استادیوم وجود دارد و بلیت ها را بر اساس صندلی نمی‌فروشند بازار سیاه گسترده‌ای بوجود می‌آید و شاهد آن هستیم که بلیت‌های این بازی با قیمتهای نجومی 2 یا 3 میلیون در بازار سیاه فروخته می‌شود.

این را بگذارید کنار اظهارات اخیر آقایان که مدعی شدند از تابلو‌های تبلیغلاتی دستی و غیر متحرک برای تبلیغات استفاده می‌کنند تا حالت نوستالژیک داشته باشد. در حالی که برخی دلیلش را تابش نور خورشيد و انعکاس آن می‌دانند اما معلوم نیست چرا چنین تصمیمی گرفتند چرا که قبلا هم در نور از چنین تابلوهایی استفاده شده بوده و دلایل اصلا قانع کننده نیست. در هر حال دربی مهم پایتخت که در آن سوی مرزها نیز تماشاگر زیاد دارد قرار است با یک کار غیر حرفه‌ای شما بخوانید نوستالژیک برگزار شود.

حسرت ما برای داشتن ورزشگاهی مدرن و زیبا با همه امکانات همچنان ادامه دارد چرا که مسئولان ورزش در هر دولت و دوره ای توانایی، برنامه و قدرت حتی ترمیم این ورزشگاه را نداشتند. چندی پیش به بهانه همین بازسازی‌ها ورزشگاه پیر تهران را به سوی تخریب کشاندند و حالا نوبت آزادی است. چه خاطره‌ها که در ورزشگاه امجدیه دفن شد و امیدواریم خاطرات ما در آزادی دفن نشود.

نویسنده: نیلوفر مژدهی