حدود ۲۵ سال پیش بود که یک جوانمرد در فوتبال ایران جوانمرگ شد.

جوانی که در شهر پر استعداد انزلی نشو و نما پیدا کرد و توسط معلم اخلاق فوتبال زنده یاد پرویز دهداری برو بند ارزشمند تیم ملی را به بازو بست تا به عنوان نمونه ای بارز از شایستگان شهر ستانی بر تارک تیم ملی در خشید اما هنوز به تکامل واقعی نرسیده در تصادفی هولناک جان و خود و نو‌گلش را دست داد و کشوری را در ماتم فرو برد.

از آنجایی که هر گز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق مرور زمان نتوانست غبار فراموشی را بر روی این نام مانا بپاشد؛ بر پایی آیین یاد بود سیروس قایقران در انزلی بهانه ای دیگر برای بها دادن به کاپیتان جوان بود، پیشگامی محمود پیشگاه هادیان و بشیر رمضانی از پیشکسوتان فوتبال گیلان خوشنام پای دیرنییان بزرگ فوتبال حسن روشن، برادران فنونی زاده، فر شاد پیوس، دکتر افتخاری، حسین شمس، محمود نامجو مطلق، کرمانی مقدم، سعید عزیزیان، صادق درودگر، مجید غنی، حاج مجید قهر مانی، حاج رضا اسماعیلی مدیر مسوول البرز ورزشی را به بندر کشاند اما با همه این اقدامات ارزشمند افراد چون بهزاد داداش زاده که او هم از فوتبالی های گیلانی و ملی پوش بوده از یاد برده بودند که اسطوره های همانند حسن روشن کیلومتر ها را طی کرده بودند تا بر رونق و نمود این مراسم بیفزایند.

اهدای یک یاد بود مثلاً پیراهن منقش به چهره قایقران به او دیگران نوعی سپاس و قدردانی از بزرگانی بود که به منظور بزرگداشت کاپیتان فقید و احترام به مردم انزلی رهسپار سواحل خزر شده بودند.

گزارش: ج_دوستدار