سرمربی تیم ملی والیبال که خیلی جدی دنبال دستیاری از ایتالیا و یا آرژانتین بود درنهایت به دلیل مشکلاتی که بر سر استخدام مربیان از این دو قطب بزرگ والیبال دنیا داشت ناچار شد متئوس (ویک)، لهستانی را به خدمت بگیرد.

لهستان اگرچه یکی از کیفی ترین لیگ های دنیا را دارد اما هرگز نتوانسته به لحاظ پرورش مربیان زبده به پای ایتالیا برسد شاید آنجا یک کافه نادری (!) کم دارد به همین دلیل تیم های ملی این کشور همواره در اختیار مربیان ایتالیا، فرانسه و صربستان بود و بازار کار باشگاهی این کشور را نیز مربیان ایتالیایی در اختیار گرفته اند.

با این همه نگاهی به لیست همکاران بهروز عطایی نشان می دهد که وی بر این باور شده است که کنارش باید پر از افراد آگاه و شاخص باشد.

یکی از این اشخاص مصطفی کارخانه است، کارخانه که مدتی سرپرستی تیم ملی را برعهده داشت اکنون به عنوان مدیرفنی کنار تیم ملی بزرگسالام خواهد بود. اینکه هر مربی حق داشته باشد افراد موافق را پیرامون خویش بپذیرد حقی طبیعی است.

کارخانه در اینباره به البرز ورزشی گفت: من سال ها سرمربی تیم ملی بودم ولی اکنون داعیه ای برای مربیگری ندارم، ولی می توانم تجربیاتم را در اختیار آقای عطایی بگذارم. خوشبختانه ایشان حرمت ها را نگه می دارد و باتوجه به سنگینی مسابقات پیش رو جهانی امیدوار هستم که کنار محمود افشار دوست، علیرضا طلوع کیان و مربی لهستانی یاور تیم ملی باشیم.

اما البرز ورزشی یک توصیه به فدراسیون والیبال دارد: باتوجه به سوابق دستیار لهستانی در امر پاسوری بد نیست که در فرصت های کوتاهی که پیش می آید او را به اردوی نوجوانان ملی بفرستیم تا دانش و تجربیات خود را در اختیار پاسور های آینده ساز قرار دهیم.

نویسنده: جمشید حمیدی