نیمکت تیم استقلال خیلی جوان است. برای تیم بزرگی چون استقلال وجود نیمکت جوان با توجه به بازیهای بزرگ و سخت درون و برون مرزی که پیش رو است، مشکل ساز خواهد شد.اگر به روحیات و رفتارهای وبرخوردهای کادر فنی این تیم توجه شود، خواهید دید که اعضای کادرفنی اگر بیشتر از بازیکنان کارت زرد و قرمز دریافت نکرده باشند، حداقل با آنها برابری دارند.
نیمکت تیم استقلال بسیار عصبی است، با بروز هر اتفاقی کادر جوان نیمکت استقلال وارد گود می شوند و در راس این افراد فرهاد مجیدی بیش از دیگران عصبی نشان می دهد. وی در همین چند بازی اخیر انواع و اقسام کارت ها را دریافت کرده است. قرار گرفتن در مسیر آرامش خصوصا در کنار خط زمین جهت اداره یک تیم انهم تیم بزرگی چون استقلال، در نظام تیم داری و مربیگری یک اصل به حساب می اید،انگاه که مجیدی وبعضا نامجو وغلا مپور در این مسیر قرار نمی گیرند،طبیعی است که اثرات نامطلوب رفتارهای آنها در روند حرکتی تیم اثرگذار می شود. استقلال در حال حاضر در هر مسابقه تلفاتی می دهد. این امتیازات منفی صرفا از این بابت سینه استقلال را دچار شکاف قرار می دهد که مردان لب خط و یا نیمکت تیم خیلی احساسی می شوند. از نگاه نگارنده نیمکت استقلال حلقه گمشده دارد. یک مرد کهنسال، یک سرد و گرم چشیده که می تواند حداقل نقش مسکّن را ایفا کند.البته منظور ایجاد تغییر و تحول در تیم نیست وبلکه اضافه شدن یک فرد باتجربه که با هر اتفاقی نه دچار سردی شده و یا بی جهت گرم نمی شود. یاران مجیدی و صد البته خود مجیدی خیلی جوان هستند و اصولا رفتارها وبرخورد هایشان تابع احساسات دیده می شود. مجیدی در سایه این روحیات روابط عمومی خوب را که لازمه هر مربی است از دست داده است. بی شک در این میان اولین بیشترین ضربه را باشگاه استقلال می خورد. نویسنده: اکبر عزیزی